Το λάθος του Αναστασίου

Παρακολουθούσα με ενδιαφέρον τις δηλώσεις του τεχνικού του Παναθηναϊκού, Γιάννη Αναστασίου μετά από τη νέα απώλεια βαθμών της ομάδας του, σε μία χρονική περίοδο, κατά την οποία η ομάδα είχε αρχίσει να αφομοιώνει τη φιλοσοφία και τον τρόπο παιχνιδιού που προσπαθούσε τόσους μήνες να διδάξει ο Έλληνας τεχνικός. Μία απώλεια βαθμών σε μία περίοδο, κατά την οποία το κλίμα είχε αποκατασταθεί κυρίως εντός αποδυτηρίων, χάρη στα αποτελέσματα –και κυρίως- χάρη στην απόδοση της ομάδας σε δύσκολες προκλήσεις, όπως το διπλό απέναντι στον Άρη και η μαχητικότητα απέναντι στον ποιοτικά ανώτερο «αιώνιο» αντίπαλό του. Αλλά και εξωαγωνιστικά με τη διαφαινόμενη αλλαγή σελίδας στα διοικητικά της ΠΑΕ, η οποία εκ των πραγμάτων δημιουργεί προσδοκίες για την έλευση ενός ευοίωνου μέλλοντος.

Πάντα σε μία γκέλα τα νώτα στρέφονται στην πιθανή εξήγηση που έχει να δώσει ο προπονητής. Ο Αναστασίου απέδωσε το χτεσινό αποτέλεσμα στην αλαζονεία και την υπεροψία που απέκτησαν νεαροί ποδοσφαιριστές του, κάτι που είναι απαράδεκτο όπως υποστήριξε, καθώς δεν έχουν πετύχει τίποτα ακόμα για να αισθάνονται έτσι.

Ο Αναστασίου, με το χαρακτήρα του και κυρίως μέσα από τη δουλειά του τόσους μήνες σίγουρα δεν έχει δώσει το δικαίωμα να τον χαρακτηρίσει κάποιος αλαζόνα. Το αντίθετο, μετά την σπουδαία νίκη του ΠΑΟ επί του ΠΑΣ έριξε τους τόνους και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας τόνιζε στην προετοιμασία πόσο σημαντικό είναι να παραμείνουν οι πράσινοι προσηλωμένοι στον στόχο τους και στην επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος. Τα χτεσινά του λόγια στην ουσία αναίρεσαν την όλη φιλοσοφία του και μάλιστα αδυνατούσε να δώσει και κάποια εξήγηση γι αυτό το φαινόμενο.

Όλο αυτό το συμβάν μου θυμίζει την περσινή περίοδο, τότε που όταν η ΑΕΚ είχε ξεφύγει προσωρινά από τη ζώνη του υποβιβασμού, είχε αρχίσει να επικρατεί ένα κλίμα ευφορίας στις τάξεις της ομάδας, το οποίο μάλιστα είχε γεννήσει ακόμα και προσδοκίες για είσοδο στα πλέι οφ και έξοδο στην Ευρώπη. Το ίδιο ακριβώς βλέπω και τώρα στις τάξεις του Παναθηναϊκού. Από εκεί που υπήρχε πλήρης απογοήτευση και απελπισία και μουρμούρες από κάθε πλευρά, ξαφνικά προέκυψε μια αισιοδοξία που οδηγεί την ομάδα, όχι μόνο στην πεντάδα, αλλά και στην κατάκτηση της δεύτερης θέσης (!!). Γενεσιουργός αιτία αυτού του αποπροσανατολισμού δεν είναι καμία άλλη πέρα από τα media. Κυρίως τα οπαδικά site και οι φυλλάδες, οι οποίες μέσα από τις πρόσφατες καλές εμφανίσεις του ΠΑΟ άρχισαν να διασκορπίζουν τον ενθουσιασμό στους οπαδούς για σερί καλών αποτελεσμάτων που θα οδηγήσουν εύκολα σε ανοδική πορεία και καλύτερη κατάληξη από την περσινή. Αναπόφευκτα αυτή η ευφορία θα διεισδύσει και στα αποδυτήρια και κυρίως στα «αυτιά» παικτών του ΠΑΟ, των οποίων η νοοτροπία είναι ακόμα ευμετάβλητη λόγω  του νεαρού της ηλικίας τους και της έλλειψης εμπειριών. Αν ανατρέξουμε στην περσινή σεζόν, η οριστική κατρακύλα της ΑΕΚ ξεκίνησε με τον ανεξέλεγκτο ενθουσιασμό και την πεποίθηση ότι η ομάδα σώθηκε και παλεύει για Ευρώπη. Διότι όταν ενθουσιάζεσαι με ένα σερί εμφανίσεων, τα αρνητικά αποτελέσματα από εκεί και στο εξής θα δημιουργούν μεγαλύτερο αρνητισμό και ένταση.

Σαφώς ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει τη μοίρα της ΑΕΚ. Έχει πολύ καλύτερο σύνολο και κυρίως πιο δυνατό από αρκετές ομάδες που είναι υποψήφιες για τον υποβιβασμό. Προκειμένου όμως ο Αναστασίου να δουλέψει σωστά και να ξεφύγει η ομάδα του από τη μετριότητα και να αγγίξει αυτό που στις αρχές της σεζόν φαινόταν απίστευτο, δηλαδή μία θέση στα πλέι οφ, δεν αρκούν μόνο λόγια προσήλωσης. Ο Αναστασίου οφείλει ως αρχηγός του πληρώματος να κλείσει με κάθε τρόπο τα αυτιά των νέων παικτών του στις «σειρήνες» που μιλούν για δεύτερες θέσεις και εντυπωσιακές εμφανίσεις. Σε αυτό το εγχείρημα μπορεί να στηριχτεί και στους πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι οφείλουν να νουθετήσουν τους συμπαίκτες τους και να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση στις προπονήσεις. Αν χρειαστεί, ας ακολουθήσει και την τακτική πολλών προπονητών στον κόσμο: Κλειστές προπονήσεις, χωρίς διαρροές και παρουσία δημοσιογράφων.

Υ.Γ. Ακόμα δεν βρίσκω εξήγηση στην χτεσινή χρησιμοποίηση του Κοτσόλη ως βασικού τερματοφύλακα. Προσωπικά βρίσκω ατυχή τη χρονική στιγμή αντικατάστασης του Καπίνο, πάνω που άρχισε να βρίσκει ένα ρυθμό και να αποκτά σταθερή απόδοση και μάλιστα σε τέτοιο κρίσιμο ματς. Εν μέρει η επιλογή του Αναστασίου διαψεύστηκε από το ίδιο το λάθος του Κοτσόλη. Επίσης ο ίδιος ο Αναστασίου απάντησε με αοριστία όταν ρωτήθηκε για την κίνηση του αυτή. Αν η απόφασή του οφείλεται στις μουρμούρες του τύπου και ορισμένων οπαδών για τα παλαιότερα λάθη του Καπίνο, τότε μάλλον οφείλει να προσηλωθεί περισσότερο κι ο ίδιος στο έργο του.

Κ.Λ.

Διαβάστε Περισσότερα

Μία μάχη επιβίωσης

Αν ανατρέξει κάποιος στο κοντινό παρελθόν και μελετήσει την πρόσφατη προϊστορία των δύο ομάδων, θα μπορέσει να διαπιστώσει και το χαρακτήρα που είχαν οι μεταξύ τους αναμετρήσεις. Όχι μόνο από άποψη αποτελεσμάτων και αποδόσεων, αλλά το κυριότερο από άποψη στόχων.

Είναι ενδεικτικό από τη στάση του κόσμου το ενδιαφέρον και παράλληλα οι απαιτήσεις που δημιουργούσε ένα ντέρμπι μεταξύ Άρη και ΠΑΟ στο Κλεάνθης Βικελίδης. Λίγο η υποδοχή που ετοιμάζει η “Super 3” σε κάθε δυνατό αντίπαλο, λίγο η δυναμική των δύο ομάδων σε συνδυασμό με την βαριά ιστορία τους, όλα αυτά αποτελούσαν πόλο έλξης του ελληνικού ποδοσφαιρικού προσανατολισμού. Οι υπόλοιποι αντίπαλοι των δύο μονομάχων έστρεφαν εξίσου τα νώτα τους στο συγκεκριμένο ματς καραδοκώντας για την παραμικρή γκέλα που θα τους έφερνε αργότερα σε θέση ισχύος στο πρωτάθλημα.

Πρωτίστως όμως, ο λόγος που έφερνε τη συγκεκριμένη αναμέτρηση στο προσκήνιο, ήταν οι στόχοι των δύο ομάδων. Από τη μία πλευρά ο Άρης βασιζόταν στη δυναμική της έδρας του προκειμένου να αναχαιτίσει τις μεγαλύτερες δυνάμεις και να αγωνιστεί για την επίτευξη καλύτερων συνθηκών στη μάχη που θα έδινε για την είσοδό του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Από την αντίπερα όχθη, ο Παναθηναϊκός, όπως και οι υπόλοιπες ομάδες παρόμοιου βεληνεκούς ταξίδευαν στη Θεσσαλονίκη με μεγάλη προσήλωση και με τη νοοτροπία ότι ακόμα και μία ισοπαλία θα ήταν κέρδος για τη μάχη του πρωταθλήματος. Μία απόδραση από το «Κλεάνθης Βικελίδης» με το διπλό στις αποσκευές επέφερε  όχι μόνο τεράστια ανακούφιση, αλλά και την πεποίθηση ότι οι υπόλοιποι διεκδικητές του τίτλου δεν θα μπορούσαν να το κατορθώσουν. Η τεράστια τακτική προσήλωση, φαίνεται και από την πλειονότητα των μεταξύ τους αποτελεσμάτων. Στην πρόσφατη ιστορία τους, η πλειοψηφία των τερμάτων στα παιχνίδια κυμαίνεται στο ένα με δύο τέρματα, με εξαίρεση την αγωνιστική περίοδο 2011-12, στην οποία ο Άρης επικράτησε του ΠΑΟ με 3-1. Ο Παναθηναϊκός δε, έχει να κερδίσει τον Άρη εκτός έδρας από το 2010, γεγονός που μαρτυρά και τη δυσκολία του εγχειρήματος ενός διπλού στη Θεσσαλονίκη.

Δύο μεγάλα εμβλήματα συγκρούονται απόψε,στο πλαίσιο της 10ης αγωνιστικής.

Το τοπίο που θα αντικρίσουμε απόψε ωστόσο, έχει μία διαφορετική, σχετικά πρωτόγνωρη για τον φίλαθλο βάση. Τα πρώτα δείγματα αυτής της διαφορετικής πραγματικότητας τα ζήσαμε την περσινή αγωνιστική περίοδο, τότε που ο κλονισμός των δύο ομάδων από την κρίση είχε αρχίσει να καθιστά εμφανή την παρουσία του. Την 22^η αγωνιστική της προηγούμενης περιόδου, ο Άρης πάλευε με την ΑΕΚ και με κάμποσες ακόμα ομάδες για την παραμονή του στην κατηγορία και μαχόταν με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να βρεθεί μετά από χρόνια εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων, προς μεγάλη δυσαρέσκεια των οπαδών του, όπως και έγινε. Τόσο το σκορ, όσο και η ποιότητα του συγκεκριμένου παιχνιδιού ήταν ενδεικτική της ύφεσης των δύο ομάδων. Σκορ 1-0 υπέρ του Άρη στο 89’, μετά από φτωχό θέαμα.

Η λογική λέει ότι σε κάτι παρόμοιο ενδέχεται να γίνουμε θεατές απόψε. Δύο ομάδες που ρίχνονται στην αρένα, όχι για να υπερκάμψουν ένα δύσκολο εμπόδιο στη μάχη για τον τίτλο, αλλά για να πάρουν μία ανάσα ζωής στη μάχη για την επιβίωση. Με ορατά τα σημάδια της ενδοαγωνιστικής και εξωαγωνιστικής κρίσης στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα, η κάθε ομάδα αγωνίζεται για τη δική της επιβίωση. Ο Άρης δίνει κάθε εβδομάδα έναν τελικό προκειμένου να ξεφύγει από τη ζώνη του υποβιβασμού, χωρίς ακόμα να το έχει επιτύχει, σκορπώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ανησυχία στο κοινό του και ο Παναθηναϊκός κάνει μία διαρκή αναρρίχηση στον πίνακα της βαθμολογίας προκειμένου να εξασφαλίσει έστω μία θέση στα playoffs, ωστόσο τα αποτελέσματα τον φρενάρουν συχνά. Ομολογουμένως όμως έχει περισσότερες πιθανότητες να πάρει το διπλό για τρεις λόγους. Πρώτον, διότι έχει ποιοτικότερο ρόστερ, δεύτερον η ψυχολογία του είναι σε πολυ καλύτερη κατάσταση, χάρη στην πρόκρισή του στον επόμενο γύρο του Κυπέλλου σε συνδυασμό με την άκρως ικανοποιητική εμφάνισή του στο ντέρμπυ με τον Ολυμπιακό και τρίτον διότι η έδρα του Άρη φέτος είναι πιο ευάλωτη από κάθε άλλη χρονιά, καθώς έχει παραβιαστεί ουκ ολίγες φορές σε ήδη 5 αναμετρήσεις. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα ο Άρης δεν έχει επιτύχει εντός έδρας επικράτηση, γεγονός που προκαλεί και τη δυσαρέσκεια στις τάξεις των οπαδών του.

Εκεί που ποντάρω ωστόσο προκειμένου να ελπίζω σε μία αμφίρροπη αναμέτρηση, είναι στην ίδια την υφή του ντέρμπι. Θα βασιστώ στη φράση- κλισέ «τα ντέρμπυ κάνουν τους δυνατούς αδύναμους και τους αδύναμους ισχυρούς», την οποία είδα να πραγματώνεται και στο ντέρμπυ της προηγούμενης βδομάδας. Ο Άρης οφείλει να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον Παναθηναϊκό, να αποτινάξει το ήδη βεβαρυμένο κλίμα, να πιστέψει στη βαριά φανέλα του, να κάνει την υπέρβαση και να πάρει ένα πολύτιμο τρίποντο, το οποίο μακροπρόθεσμα θα διασφαλίσει τη σωτηρία του. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, οφείλει να απογειώσει το θετικό κλίμα που έχει αρχίσει να χτίζεται κλιμακωτά αυτόν τον καιρό. Να θεμελιώσει τη δουλειά και την επιμονή του Αναστασίου και να μετουσιώσει την καλή απόδοση της προηγούμενης αγωνιστικής σε νίκη και να μην του γυρίσει μπούμερανγκ. Παίζει κι αυτός εξάλλου για μία επιβίωση. Την επιβίωση του γοήτρου του, το οποίο θα τσαλακωθεί στην περίπτωση που απομακρυνθεί από τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη. Μία νίκη επί του Άρη, όχι μόνο θα τον διατηρήσει σε τροχιά Ευρώπης, αλλά πιθανόν να αποβεί πολύτιμη, καθώς είναι αμφίβολο αν οι υπόλοιποι διεκδικητές των playoffs θα κατορθώσουν να σταθούν όρθιοι στο "Κλεάνθης Βικελίδης" απέναντι σε έναν Άρη που πιθανόν να βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Κοινώς λοιπόν, δεν θα είναι η σύγκρουση μεγαθηρίων αυτό που θα προσδώσει σήμερα το κύρος και τη στάμπα του ντέρμπυ, αλλά η μάχη για επιβίωση.

Διαβάστε Περισσότερα

To Ευρωπαϊκό στοίχημα της Ξάνθης

Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί την έναρξη των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων των ελληνικών ομάδων για τη νέα ποδοσφαιρική σεζόν. Πρώτη στη μάχη ρίχνεται η Ξάνθη, η οποία καλείται να αντιμετωπίσει την Λίνφιλντ, ομάδα της Βόρειας Ιρλανδίας. Πρόκειται για μία συμμετοχή, η οποία έχει εγείρει πολλές αντιδράσεις, καθώς στην ουσία η ακριτική ομάδα έχει κερδίσει τη συμμετοχή της όχι με την τυπική διαδικασία, αλλά με την απαγόρευση των συμμετοχών των ΠΑΣ Γιάννενα και Παναθηναϊκού, λόγω της απόρριψης των φακέλων των εν λόγω ομάδων από την UEFA. Η αμφισβήτηση των Ελλήνων φιλάθλων προς τη συμμετοχή της Ξάνθης έγκειται συγκεκριμένα τόσο στο γεγονός ότι στην ουσία η εκπροσώπηση της χώρας έχει αναληφθεί από μία ομάδα που τερμάτισε έβδομη σε ένα εκ των πραγμάτων φτωχό πρωτάθλημα, όσο και στην στέρηση μιας ευρωπαϊκής πορείας από μία ομάδα που πέρυσι έπαιξε το πιο ποιοτικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο της ιστορίας της, τον ΠΑΣ.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η Ξάνθη αγωνίζεται σήμερα σε μια περίοδο, κατά την οποία οι περισσότερες ελληνικές ομάδες μόλις έχουν εισέλθει στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας τους για την επερχόμενη σεζόν και όπως είναι ευνόητο, δεν έχουν ολοκληρώσει τη συγκρότηση του ρόστερ τους. Αναπόφευκτα λοιπόν και η Ξάνθη, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε νωρίτερα το στάδιο προετοιμασίας της ενόψει αυτών των αγώνων, βρίσκεται ακόμα σε περίοδο σύνθεσης του συνόλου της. Αρχικά, στον πάγκο συνεχίζει ο Έλληνας τεχνικός, Νίκος Καραγεωργίου, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της ομάδας προς το τέλος της περσινής σεζόν και αποφασίστηκε να παραμείνει προκειμένου να του δοθεί η ευκαιρία να περάσει τη δική του φιλοσοφία στην ομάδα. Από την Ξάνθη έφυγαν δυο τερματοφύλακες, η αποκάλυψη της ομάδας Γιούρι Λοντίγκιν,τον οποίο απέκτησε η Ζενίτ έναντι 700.000 ευρώ, καθώς και ο έμπειρος Σωτήρης Λυμπερόπουλος, ο οποίος πήγε στην ΑΕΚ. Το δρόμο της ΑΕΚ ακολούθησε και ο κεντρικός αμυντικός, Σταύρος Σταθάκης. Ακόμα δύο παίκτες που άφησαν την Ξάνθη είναι ο 31άχρονος Πορτογάλος χαφ Ντάνι, ο οποίος επέστρεψε στη χώρα του για λογαριασμό της Σετουμπαλ μετά από 2 χρόνια υπηρεσιών στην ομάδα,με απολογισμό 48 συμμετοχών. Ο τελευταίος παίκτης που αποχώρησε από την Ξάνθη ήταν ο Άγγλος αριστερός χαφ, Ράιαν Σμιθ, ο οποίος αγωνίστηκε 11 φορές με τη φανέλα της Ξάνθης έχοντας μία ασίστ  ωστόσο κρίθηκε ότι δεν μπορεί να δέσει με το σύνολο κι έτσι έμεινε ελεύθερος.

Η Ξάνθη αντιμετωπίζει σήμερα την Λίνφιλντ

Ήδη βέβαια η Ξάνθη έχει κάνει κάποιες κινήσεις προκειμένου να καλύψει τα κενά της. Αυτό που επισημαίνεται είναι ότι τα μεταγραφικά της αποκτήματα προέρχονται όλα από ελεύθερες μεταγραφές. Το βασικό κενό που προέκυψε στην ομάδα, το κάλυψε με την απόκτηση δύο τερματοφυλάκων, του 26άχρονου Δημήτρη Κυριακίδη από τον Λεβαδειακό, ο οποίος είχε μια αξιόλογη χρονιά με 27 συμμετοχές και ανήκε στους διακριθέντες της σπουδαίας πορείας του Λεβαδειακού στο πρωτάθλημα και του 33άχρονου Ισπανού Τσέμα, ο οποίος είχε μια πολυετή θητεία με τη φανέλα της Χερέθ, με συνολικό απολογισμό 102 συμμετοχές στη Segunda Division. Παράλληλα προχώρησε στην απόκτηση του 32άχρονου κεντρικού αμυντικού Στιβ Γκοχουρι, ο οποίος έμεινε ελεύθερος από τη Μακάμπι Τελ-Αβίβ, ενώ στο βιογραφικό του έχει αρκετές συμμετοχές από ομάδες όπως η Γκλαντμπαχ και η Γουίγκαν. Το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα της Ξανθης είναι ο 33άχρονος Αργεντινός επιθετικός Εστεμπάν Σολάρι, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αγωνιζόταν στην Κύπρο και συγκεκριμένα στον Απόλλωνα Λεμεσού και στο ΑΠΟΕΛ και με την εμπειρία του μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στον εκτελεστικό τομέα της ομάδας. Ταυτόχρονα, μέχρι στιγμής έχει κατορθώσει να διατηρήσει τους βασικούς συντελεστές της πορείας της περσινής ομάδας και συγκεκριμένα, τον αρχηγό της Σπύρο Βάλλα και τον 18άχρονο παρτενέρ του στην άμυνα, Δημήτρη Γούτα, ο οποίος δίνει υποσχέσεις για το μέλλον, το αμυντικό χαφ της, Θόδωρο Βασιλακάκη, τα πλάγια χαφ της, Νίκολας Μαρίν και Μαρσελίνιο, το επιθετικό της χαφ, Πέτρο Μάνταλο, καθώς και τον πρώτο της σκόρερ, Μπέντζαμιν Ονουάτσι.

Από την αντίπερα όχθη, η Λίνφιλντ είναι μία ομάδα, η οποία έχει έναν προπονητή, ο οποίος βρίσκεται στον πάγκο της από το 1997. Είναι επόμενο λοιπόν να γνωρίζει πάρα πολύ καλά τις δυνατότητες της ομάδας του, τις αδυναμίες της και φυσικά η ομάδα να έχει αφομοιώσει τη φιλοσοφία του. Ως επί το πλείστον, η ομάδα έχει ενισχυθεί με παίκτες από ομάδες της Σκωτίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, συνεπώς το στυλ παιχνιδιού είναι αυτό που διέπει σχεδόν όλες τις ομάδες του Ηνωμένου Βασιλείου που έχουν αυτό το βεληνεκές, δηλαδή συντηρητικό παιχνίδι, με έμφαση στην ανάπτυξη χαμηλά. Με εξαίρεση την αποχώρηση του αρχηγού της, όλα τα υπόλοιπα βασικά της στελέχη παρέμειναν στο ρόστερ. Χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής ο 21άχρονος μέσος Μπράιαν ΜακΚόλ, ο οποίος ήταν και πρώτος σκόρερ της ομάδας πέρυσι, ο 24άχρονος Μίκαελ Κάρβιλ, με 10 ασίστ και 7 τέρματα και ο 32άχρονος έμπειρος επιθετικός Μάθιου Τίπτον με 17 συμμετοχές και 8 τέρματα.

Εν ολίγοις, η Ξάνθη σήμερα έρχεται αντιμέτωπη με ένα στοίχημα. Καλείται, όχι μόνο να αποδείξει ότι είναι ικανή να ανταποκριθεί σε ευρωπαϊκές απαιτήσεις χωρίς να είναι 100% έτοιμη και ότι δεν βρίσκεται μόνο από σπόντα εκεί που βρίσκεται,αλλά και να κάνει μία πολύ σημαντική απόπειρα. Είναι στο χέρι της να κάνει την αρχή του εγχειρήματος αναβάθμισης του ελληνικού πρωταθλήματος που διατυμπάνιζαν πριν από λίγες ημέρες στην κλήρωση της Superleague οι αρμόδιοι φορείς. Δηλαδή, σε περίπτωση που κατορθώσει να υπερβεί το εμπόδιο μιας ομάδας των μέτρων της, όπως η Λίνφιλντ και συμμετάσχει στον επόμενο γύρο μαζί με τον Αστέρα Τρίπολης και εμφανίσει μετέπειτα δείγματα αξιοπρεπούς συνόλου σε ευρωπαϊκό στερέωμα , θα αποδείξει περίτρανα, ότι και η έβδομη ομάδα ενός μετριοτάτου  σε επίπεδο πρωτάθλημα, όπως αυτό της Superleague, διαθέτει και ισχύ και μια πρωτόγνωρη δυναμική στην Ευρώπη. Όλα αυτά βέβαια χρειάζεται να διαδραματιστούν σταδιακά, αφού εφαρμοστεί μια υπέρ του δέοντος ενδοαγωνιστική προσοχή, προσεκτική ενίσχυση του ρόστερ της στη συνέχεια και προπάντων πολλή δουλειά στη συνέχεια της προετοιμασίας.

Κ.Λ

Διαβάστε Περισσότερα

AIR JORDAN

Ο Μάικλ Τζέφρι Τζόρνταν γεννήθηκε στις 17 φεβρουαρίου του 1963.Θεωρείται ευρέως ως ο καλύτερος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών. Έχει παίξει στους Σικάγο Μπούλς και στους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς(Wasington Wizards) όπου και τερμάτισε την καριέρα του το 2003.Μεγαλούργησε τη δεκαετία του 1990 κυρίως φορώντας τη φανέλα των Σικάγο Μπουλς με το νούμερο 23.
Υπήρξε επίσης μέλος της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ.Κατά τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας του κατέκτησε μεγάλο αριθμό τίτλων και προσωπικών βραβείων. Βοήθησε μάλιστα τους Σικάγο Μπουλς να κατακτήσουν 6 πρωταθλήματα ΝΒΑ και την Εθνική Αμερικής για 2 χρυσά μετάλλια.Αυτός,ο Μπάρκλεϊ,ο "μεγάλος" Μάτζικ Τζόνσον,ο Λάρρυ Μπερντ,ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον και άλλοι,αποτελούσαν την "Dream Τεαμ"τηςΕθνικής Αμερικής.       

Συγκαταλέγεται στους πιο αναγνωρίσιμους αθλητές παγκοσμίως, όλων των εποχών και από όλα τα αθλήματα. Το όνομά του είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα στο χώρο του μπάσκετ και συνδυάστηκε με τεράστια εμπορική επιτυχία για τις εταιρίες με τις οποίες συνεργάστηκε. Μέχρι και ο αντίπαλος του, Λάρρυ Μπέρντ (Larry Bird), παραδέχτηκε ότι ποτέ το μπάσκετ δεν γνώρισε καλύτερο παίκτη από τον Τζόρνταν.

• Η ζωή του

Γεννημένος στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, o Tζόρνταν μετακόμισε στη Βόρεια Καρολίνα σε νηπιακή ηλικία, όπου είχε και την πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό παίζοντας μπέιζμπολ, αμερικάνικο ποδόσφαιρο και φυσικά μπάσκετ. Δήλωσε συμμετοχή στην ομάδα του "Emsley A. Laney High school" μερικά χρόνια αργότερα ωστόσο... κόπηκε λόγω ύψους (1.80).Αποφασισμένος να μην το βάλει κάτω, δήλωσε συμμετοχή στην ομάδα τζούνιορ και ξεκίνησε... τις 40αρες. Η σκληρή προπόνηση, η αύξηση του ύψους του και τα εκπληκτικά παιχνίδια που έκανε τον οδήγησαν στην υποτροφία για το Πανεπιστήμιο North Carolina.
  Ο Μπάρακ Ομπάμα, σε ομιλία του προς μαθητές σχολείου, τους ενθάρρυνε να βάζουν υψηλούς στόχους και να μην απογοητεύονται, φέρνοντας ως παράδειγμα προς μίμηση τον Μάικλ Τζόρνταν, τονίζοντας πως είχε κοπεί από την ομάδα μπάσκετ του Λυκείου, θέλοντας να τους πει πως δεν πρέπει να απογοητεύονται στην πρώτη αναποδιά.

   Στην ομάδα του Ντιν Σμιθ, ανακηρύχτηκε καλύτερος νέος της χρονιάς έχοντας 13.4 πόντους μ.ο ανά παιχνίδι και πετυχαίνοντας το τελευταίο καλάθι στον τελικό με την Τζόρτζτάουν του Πάτρικ Γιούινγκ. Σε τρία χρόνια στο κολέγιο, είχε μ.ο 17.7 πόντους και 5 ριμπάουντ.
 Στα ντραφτ του 1984, ήταν στο νούμερo τρία, πίσω από τον Χακίμ Ολάζον και τον Σαμ Μπόουι. Ο Ολάζον ήταν το "καυτό" όνομα της εποχής και οι Μπλέιζερς επέλεξαν τον Μπόουι, καθώς στη θέση του Τζόρνταν είχα τον Κλάιντ Ντρέξλερ.
     Ο Μάικλ λοιπόν καταλήγει στους Σικάγο Μπουλς και επιστρέφει στο κολέγιο για να τελειώσει τις σπουδές του. Το North Carolina άλλωστε δεν τo ξέχασε ποτέ, ενώ στα παιχνίδια του με τους Μπουλς φορούσε συχνά κάτω από το σορτσάκι της ομάδας του αυτό του κολεγίου!

• "Air" από το ξεκίνημα
  

Η καριέρα του στο ΝΒΑ ξεκίνησε όπως τελείωσε στο ΝCAA. Τελείωσε την πρώτη σεζόν με 28.2 πόντους ανά παιχνίδι και εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του "Sports Illustrated" με τίτλο "ένα αστέρι γεννιέται" μόλις ένα μήνα μετά το ξεκίνημα της επαγγελματικής του καριέρας. Η επιλογή του για το All Star δεν άρεσε σε αρκετούς παλιούς παίκτες του ΝΒΑ, οι οποίοι αποφάσισαν να τον.. .χτυπήσουν με τον δικό τους τρόπο και δεν του έδιναν την μπάλα κατά τη διάρκεια του αγώνα. O "Air" πάντως δεν πτοήθηκε καθόλου, συνέχισε τις εξαιρετικές του εμφανίσεις και ανακηρύχτηκε "ρούκι της χρονιάς", με τους Μπουλς να αποκλείονται από το Μιλγουόκι στον πρώτο γύρο των πλέι οφ. Η δεύτερη χρονιά του σημαδεύτηκε από έναν σοβαρό τραυματισμό. Το σπασμένο πόδι του τον κράτησε εκτός από 64 παιχνίδια, ωστόσο επέστρεψε στα πλέι οφ και απέναντι στην υπερδύναμη των Μπόστον Σέλτικς, πετυχαίνει στο δεύτερο ματς της σειράς 63 πόντους, αλλά η Βοστώνη περνάει με "sweep" στον επόμενο γύρο. Τη χρονιά 1986-87 και έχοντας ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του, γίνεται ο πρώτος παίκτης μετά τον Τσάμπερλαϊν που σκοράρει 3000 πόντους σε μία χρονιά, με μ.ο 37.1 ανά παιχνίδι! Στα πλέι οφ, οι Μπουλς αποκλείονται ξανά με "sweep" από τους Σέλτικς.
Την επόμενη χρονιά, ξεκινούν οι μονομαχίες των Μπουλς με τα "Κακά παιδιά" του Ντιτρόιτ. Ο Τζόρνταν αναδεικνύεται για πρώτη φορά MVP και καλύτερος αμυντικός και οδηγεί τους Μπουλς (για πρώτη φορά στην καριέρα του) στον δεύτερο γύρο των πλέι οφ. Εκεί, πέφτουν πάνω στους "σκληρούς" Ντιτρόιτ Πίστονς, οι οποίοι τους αποκλείουν μετά από πέντε παιχνίδια. Στο All Star Game του 1988 ο Τζόρνταν κερδίζει τον καλύτερο ίσως διαγωνισμό καρφωμάτων στην ιστορία με αντίπαλο τον Ντομινίκ Γουίλκινς, ωστόσο, το κάρφωμα-σημείο κατατεθέν του το έχει κάνει από την προηγούμενη χρονιά.  Την σεζόν 1988-89, οι "Ταύροι" φτάνουν στους τελικούς της Ανατολής, όπου χάνουν ξανά από τους Πίστονς, οι οποίοι προσαρμόζουν την άμυνα τους πάνω στον "Air", με δύο και τρεις παίκτες να πέφτουν πάνω του κάθε φορά που πιάνει την μπάλα. Ίδια ήταν η εξέλιξη και την επόμενη χρονιά, με τους Μπουλς να έχουν στο τιμόνι τον Φιλ Τζάκσον και τους νεαρούς Σκότι Πίπεν και Χόρας Γκραντ να πλαισιώνουν τον Τζόρνταν.

• Το πρώτο "three-peat"
  

Για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια, το Σικάγο τελειώνει τη χρονιά πρώτο στη βαθμολογία, με 61 νίκες στην κανονική σεζόν. Η ώρα... της εκδίκησης στους Πίστονς είχε φτάσει, με τους Μπουλς να επικρατούν αυτή τη φορά στους τελικούς της ανατολής με "sweep" και τον Τζόρνταν με τις μαγικές πάσες του να απαντά στην προσαρμοσμένη άμυνα του Ντιτρόιτ. Η... ξέφρενη πορεία των Μπουλς συνεχίστηκε και με ρεκόρ 15-2, έφτασαν στους τελικούς του ΝΒΑ για πρώτη φορά, όπου επικράτησαν με 4-1 των Λέικερς. Ο Τζόρνταν ψηφίστηκε ομόφωνα MVP των τελικών και μην μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του, σήκωσε το τρόπαιο. Την επόμενη χρονιά, η κυριαρχία των Μπουλς στην κανονική περίοδο συνεχίστηκε, με τον Τζόρνταν να αναδεικνύεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά MVP και στον τελικό η ομάδα του τέθηκε αντιμέτωπη με τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς του Κλάιντ Ντρέξλερ. Τα ΜΜΕ έκαναν λόγω για αναβίωση της μονομαχίας Λάρι Μπερντ με Μάτζικ Τζόνσον, ωστόσο ο Τζόρνταν στο πρώτο ματς έκανε νέο ρεκόρ, σημειώνοντας 35 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, έχοντας έξι τρίποντα. Μετά το έκτο μάλιστα, σήκωσε τους ώμους προς τον πάγκο της ομάδας του, με τον εκφωνητή του αγώνα να λέει πως ήταν σαν να λέει "δεν πιστεύω αυτά που κάνω!". Η σειρά κρίθηκε στα έξι ματς, οι Μπουλς πήραν ξανά τον τίτλο και ο Τζόρνταν αναδείχτηκε ξανά MVP των τελικών. Το three-peat ολοκληρώθηκε με τον τίτλο την περιόδου 1992-93. Ο Τζόρνταν έχασε τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου από τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, ωστόσο.... πήρε εκδίκηση από τον "Σερ" στους τελικούς, όπου οι Μπουλς κατέκτησαν το Πρωτάθλημα απέναντι στους Σανς χάρη σε ένα κόψιμο του Χόρας Γκραντ στο τελευταίο δευτερόλεπτο, με τον Τζόρνταν ξανά πρωταγωνιστή. Ο "Αir" έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που ψηφίζεται τρεις συνεχόμενες φορές MVP, σκοράροντας πάνω από 30 πόντους σε κάθε ματς, ενώ σε 4 ξεπέρασε τους 40!
Στις 23 Ιουλίου 1993, ο πατέρας του Μάικλ, Τζέιμς, βρέθηκε δολοφονημένος από δύο νεαρούς στην Βόρεια Καρολίνα. Ο Τζόρνταν ήταν πολύ δεμένος με τον πατέρα του (από αυτόν είχε πάρει και την χαρακτηριστική έκφραση με την γλώσσα) και παραδέχτηκε ότι η δολοφονία του συντέλεσε στο να σταματήσει για πρώτη φορά το μπάσκετ. Η ανακοίνωση έγινε στις 6 Οκτωβρίου του 1993, όπου δήλωσε πως έχει χάσει τον πόθο του για το παιχνίδι. Νωρίτερα, είχε περάσει μία περίοδο εθισμού στον τζόγο, με τον ίδιο να παραδέχεται ότι έχει να καλύψει χρέος 57.0000 δολαρίων. Στην αυτοβιογραφία που εξέδωσε το 1998, έγραψε πως σκεφτόταν ήδη από το καλοκαίρι του 1992 να σταματήσει το μπάσκετ και στην απόφασή του αυτή συντέλεσε η συσσωρευμένη κούραση μετά τους Ολυμπιακούς του 1992 και τη συμμετοχή του στην "Dream Team", όπως και το γεγονός ότι πλέον είχε μπει για τα καλά στο σταρ σίστεμ. Κατά τη διάρκεια της διακοπής του ασχολήθηκε με το μπέιζμπολ, θέλοντας να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του πατέρα του, που ονειρευόταν τον γιο του ως καταξιωμένο παίκτη του εν λόγω αθλήματος. Μάλιστα, ο ιδιοκτήτης των Σικάγο Γουάιτ Σοξ, Τζέρι Ρέινσντορφ, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης και των Μπουλς, συνέχιζε να πληρώνει στον Τζόρνταν το συμβόλαιο του με τους "Ταύρους" όσο έπαιζε μπέιζμπολ.

• "I am back" και... δεύτερο three-peat
  

Στις 18 Μαρτίου του 1995, με δύο λέξεις ο Τζόρνταν ανακοίνωσε την επιστροφή του στο ΝΒΑ και του Μπουλς. Στο πρώτο του ματς με το νούμερο 45 πλέον, καθώς το "23" είχε αποσυρθεί μετά την απόφασή του να σταματήσει, πέτυχε 19 πόντους απέναντι στους Ιντιάνα Πέισερς, με την τηλεθέαση του αγώνα να σπάει κάθε ρεκόρ! Οι Μπουλς έφτασαν μέχρι τους ημιτελικούς της Ανατολής όπου αποκλείστηκαν από τους Ορλάντο Μάτζικ, με τον Νικ Άντερσον να δηλώνει πως "αυτός δεν είναι σαν τον παλιό Τζόρνταν" και τον "Air" να επιστρέφει στο νούμερο "23" στα πλέι οφ, για να οδηγήσει την ομάδα του στο νέο σερί τριών πρωταθλημάτων.

Mε την προσθήκη του Ντένις  Ρόντμαν, ο οποίος κυριαρχούσε κάτω από τα καλάθια και τον Τζόρνταν... πεισμωμένο, οι Μπουλς τελείωσαν την κανονική περίοδο την σεζόν 1995-96 με το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ 72 νίκες και 10 ήττες. Ο Τζόρνταν επέστεψε στα... παλιά ποσοστά του και ανακηρύχτηκε ξανά MVP της κανονικής περιόδου. Με μόλις τρεις ήττες σε τέσσερις σειρές αγώνων, οι Μπουλς νίκησαν και τους Σιάτλ Σούπερσονικς στους τελικούς, κατέκτησαν το Πρωτάθλημα και ο Τζόρνταν αναδείχτηκε MVP των τελικών για τέταρτη φορά στην καριέρα του, ξεπερνώντας τον Μάτζικ Τζόνσον. Η μοίρα το έφερε ο τίτλος να κατακτηθεί την "ημέρα του πατέρα" και σε συνδυασμό με τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του, η εικόνα του Τζόρνταν να ξεσπά κλαίγοντας έχει μείνει στην ιστορία.
Την σεζόν 1996-97,  οι Μπουλς έφτασαν ξανά στον τελικό του ΝΒΑ, όπου τέθηκαν αντιμέτωποι με τους Γιούτα Τζαζ του Καρλ Μαλόουν, ο οποίος είχε πάρει τη σκυτάλη από τον Τζόρνταν και είχε αναδειχθεί MVP της κανονικής περιόδου. Ο Τζόρνταν σημάδεψε τη σειρά των τελικών, σε δύο παιχνίδια. Στο πρώτο, όπου χάρισε τη νίκη στους Μπουλς με ένα εντυπωσιακό μπάζερ-μπίτερ και στο πέμπτο, όπου, με τη σειρά να είναι στο 2-2, αγωνίστηκε με πυρετό και αφυδατωμένος από έναν ιό. Παρόλα αυτά, πέτυχε 38 πόντους και ένα λεπτό πριν τη λήξη σημείωσε ένα καθοριστικό τρίποντο, οδηγώντας την ομάδα του στον τίτλο, με το ματς να μένει στην ιστορία ως "flu game". Φυσικά, αναδείχθηκε MVP των τελικών και στο All Star Game του 1997 έκανε το μοναδικό τριπλ-νταμπλ στην ιστορία των All Star.
Ο Τζόρνταν επέστρεψε στους τίτλους των MVP της κανονική περιόδου την επόμενη σεζόν, όπου οι Μπουλς αναδείχθηκαν ξανά νικητές στους τελικούς της Ανατολής, ωστόσο οδηγήθηκαν σε 7ο ματς από τους Ιντιάνα Πέισερς του Ρέτζι Μίλερ. Στους τελικούς, αντίπαλος του Σικάγο ήταν ξανά οι Τζαζ. Η σειρά κρίθηκε στα έξι ματς, με τον Τζόρνταν να παίρνει την τελευταία προσπάθεια έπειτα από δικό του κλέψιμο και φάουλ που του έγινε από τον Ρούσελ και δεν χρεώθηκε ποτέ. Φυσικά, ευστόχησε στο τελευταίο καλάθι και με 45 πόντους οδήγησε τους Μπουλς στο δεύτερο three-peat, με το ματς να διατηρεί ακόμα το ψηλότερο ρεκόρ τηλεθέασης στην ιστορία του ΝΒΑ.

• Παραίτηση, διοίκηση και επιστροφή στα παρκέ!
  

Με το συμβόλαιο του Φιλ Τζάκσον να λήγει, τους Πίπεν Και Ρόντμαν να βρίσκονται προ των πυλών της εξόδου και κατά τη διάρκεια του περίφημου lock out, ο Τζόρνταν ανακοινώνει στις 13 Ιανουαρίου του 1999 ότι... κρεμά τα παπούτσια του για δεύτερη φορά.  Ένα χρόνο περίπου αργότερα, επιστρέφει στο NBA ως συνιδιοκτήτης και πρόεδρος των Ουάσινγκτον Γουίζαρντς. Ως διοικητικός παράγοντας δεν είχε την επιτυχία που είχε ως παίκτης, συγκεντρώνοντας όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια, κυρίως λόγω της επιλογής του στα ντραφτ του 2001, όπου πήρε τον Kwame Brown, ο οποίος δεν είχε την εξέλιξη που αναμενόταν.

Οι ελάχιστες πιθανότητες που είχε αφήσει για να επιστρέψει στο μπάσκετ (0.1%) τελικά ήταν... αρκετές και εμπνευσμένος από την μεγάλη επιστροφή του Μάριο Λεμιέ στο χόκεϊ, στις 25 Σεπτεμβρίου του 2001 ανακοίνωση την επιστροφή του με τη φανέλα των Γουίζαρντς, δηλώνοντας πως θα δωρίσει τους μισθούς του στα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου. Την περίοδο του 2001-02 οι τραυματισμοί τον ανάγκασαν να παίξει σε μόλις 60 παιχνίδια, τα λιγότερα που είχε ποτέ μετά τα 17 της περιόδου 1995-95 και την πρώτη του επιστροφή.  Με τη συμμετοχή του στο All Star Game του 2003, ξεπέρασε τον Καρίμ Αμπντούν τζαμπάρ στο σκοράρισμα στην ιστορία της διοργάνωσης, ενώ την περίοδο εκείνη ήταν ο μόνος παίκτης των Γουίζαρντς που έπαιξε και στα 82 ματς της ομάδας. Τον Φεβρουάριο της ίδια χρονιάς, έγινε ο πρώτος... 40αρης που πετυχαίνει 43 πόντους σε έναν αγώνα.

• Το κύκνειο άσμα...

Χαρακτηριστικό του αντίκτυπου που είχε η επιστροφή Τζόρνταν το γεγονός πως όλα τα εντός έδρας παιχνίδια των Γουίζαρντς ήταν σολντ-άουτ, αν και ο ίδιος ο Τζόρνταν ήταν επικριτικός με τους συμπαίκτες του, προχωρώντας σε αρκετά επικριτικά σχόλια. Την περίοδο 2002-03, η οποία όπως όλα έδειχναν ήταν η τελευταία του, αρκετές ομάδες έσπευσαν να αποτίσουν φόρο τιμής. Κατά την επιστροφή του στο Σικάγο, ο κόσμος του χάρισε ένα τετράλεπτο στάντινγκ οβέισιον, ενώ οι Μαϊάμι Χιτ απέσυραν την φανέλα με το νούμερο "23" παρά το γεγονός ότι ο Τζόρνταν δεν αγωνίστηκε ποτέ σε αυτούς. Στο All Star του 2003, ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι και ο Αλεν Άιβερσον του πρόσφεραν τη θέση τους, ωστόσο αρνήθηκε, αλλά στη συνέχεια, μετά από το ασφυκτικό πρέσινγκ του κόσμου, αποφάσισε να δεχτεί τη θέση του Βινς Κάρτερ. Το τελευταίο του ματς ήταν στης 16 Απριλίου 20003, στην Φιλαδέλφεια, με τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά "θέλουμε τον Mike" όταν έκατσε στον πάγκο.

Οι 10 καλύτερες στιγμές στην καριέρα του Τζόρνταν, όπως αποτυπώθηκαν από τον αρθρογράφο του ESPN, Σκουπ Τζάκσον:

10 17 Απριλίου 1986: Το πρώτο ματς του πρώτου γύρου των πλέιφ οφ απέναντι στους Μπόστον Σέλτικ. Το παιχνίδι πριν το περίφημο ματς των 63 πόντων. Σκόραρε 49 πόντους, κάνοντας στην ουσία καλύτερη συνολική εμφάνιση από ότι στο επόμενο που σημείωσε 63
9 26 Οκτωβρίου 1984: Το πρώτο του επαγγελματικό ματς, απέναντι στους Γουάσινγκτον Μπούλετς. Σημείωσε μόλις 16 πόντους, αλλά δοκίμασε ένα κάρφωμα από την μπέιζλαϊν μπροστά στους Τζεφ Ρούλανδ και Ρικ Μάχορν, στο οποίο έδωσε ένα δείγμα για το τι ακολουθεί...
8 28 Μαρτίου 1990: Το παιχνίδι των 69 πόντων απέναντι στο Κλίβελαντ. Μόνο δύο καρφώματα… Επίσης, είχε 18 ριμπάουντ και έξι ασίστ.
7 18 Μαρτίου 1995: Το πρώτο του παιχνίδι στο "Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν" μετά την επιστροφή του. Δύο παιχνίδια αργότερα, στις 25 Μαρτίου, πέτυχε το νικητήριο καλάθι απέναντι στην Ατλάντα και ξέσπασε κοπανώντας το παρκέ.
6 7 Φεβρουαρίου 1988 Το Αll Star Game στο Σικάγο. 40 πόντοι και MVP, ενώ την προηγούμενη μέρα κέρδισε τον Ντομινίκ Γουίλκινς στον διαγωνισμό καρφωμάτων.
5 12 Ιουνίου 1996: Το τέταρτο παιχνίδι της σειράς των τελικών απέναντι στους Σιάτλ Σούπερσονικς. Το ματς που έμεινε στην ιστορία ως "fear factor game". Έμεινε μόνο 9 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο και σκόραρε μόνο 23 πόντους. Μία από τις χειρότερες εμφανίσεις του.
4 (ισοπαλία) 21 Νοεμβρίου 1986: Το ματς απέναντι στους Νιου Γιορκ Νικς, στο οποίο σημείωσε τους τελευταίους 18 πόντους των Μπουλς, συμπεριλαμβανόμενου και του νικητήριου καλαθιού.
 26 Μαϊου 1997: Το τέταρτο παιχνίδι της σειράς των τελικών της Ανατολικής περιφέρειας απέναντι στους Μαϊάμι Χιτ. Είχε μόλις 9 πόντους μέχρι το τέταρτο δεκάλεπτο, έχοντας 1 στα 22 σουτ και έχοντας αστοχήσει στις πρώτες του 15 προσπάθειες. Πέτυχε 20 πόντους στην τελευταία περίοδο και παραλίγο να οδηγήσει του Μπουλς στη νίκη.
3 16 Νοεμβρίου 1988: Απέναντι στον Τσαρλς Μπάρκλεϊ και τους Σίξερς. Πετυχαίνει 52 πόντους και χάνει μόλις πέντε σουτ, ενώ ο "Σερ" σημειώνει 42 πόντους. Μία από τις καλύτερες μάχες στην καριέρα του Τζόρνταν, η οποία ενίσχυσε τη φιλία των δύο παικτών και τον αλληλοσεβασμό τους.
2 7 Μαϊου 1989: Το πέμπτο ματς του πρώτου γύρου των πλέι οφ απέναντι στους Κλίβελαντ Καβαλίερς. Απλά... το σουτ!
1 11 Ιουνίου 1997: Το πέμπτο παιχνίδι των τελικών του ΝΒΑ απέναντι στους Γιούτα Τζαζ. Εμπύρετος, με πόνους και συνεχείς εμετούς, δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του πριν το ματς. Πέτυχε 38 πόντους, στην πιο δραματική εμφάνιση της καριέρας του.


Τα σημαντικότερα νούμερα στην καριέρα του Τζόρνταν:
1 – ο αγώνας που δεν πέτυχε διψήφιο αριθμό πόντων με τη φανέλα των Σικάγο Μπουλς. Είχε διψήφιο αριθμό πόντων σε 1108 από τα 1109 ματς του με τους Μπουλς. Μοναδικό ματς που έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό οι 8 πόντοι σε 16 λεπτά στις 22 Μαρτίου του 1986 (χρονιά του τραυματισμού του) εναντίον των Κλίβελαντ Καβαλίερς.
2 – οι συνεχόμενοι αγώνες πλέι οφς στους οποίους είχε 50 ή περισσότερους πόντους, αριθμός ρεκόρ (28/4 και 1/5 1988 με Καβαλίερς, 50 και 55 πόντους).
3 – οι χρονιές που αναδείχτηκε 1ος σε κλεψίματα στο NBA (1987-88, 1989-90, 1992-93) και οι χρονιές που ήταν και 1ος σκόρερ και 1ος κλέφτης της λίγκας (μόνο ο Άιβερσον το έχει επαναλάβει).
5 – τα παιχνίδια που πέτυχε 60 ή περισσότερους πόντους στην καριέρα του (4 κανονικής περιόδου και 1 πλέι οφς).
6 – οι τίτλοι που έχει κατακτήσει στην καριέρα του (με τους Μπουλς) και τα MVP τελικών που έχει (σε κάθε παρουσία του σε τελικούς).
7 – οι συνεχόμενοι τίτλοι 1ου σκόρερ που πήρε στο πρωτάθλημα (1987-93).
7 – τα συνεχόμενα triple-double που πέτυχε (25/3-6/4 του 1989). Μάλιστα είχε 10 triple double σε 11 ματς εκείνη την περίοδο. Στο μόνο ματς που δεν τα κατάφερε είχε 40 πόντους, 11 ασίστ και 7 ριμπάουντ. Δεύτερος στην ιστορία μαζί με τον Όσκαρ Ρόμπερτσον, 1ος ο Τσάμπερλεν με 9 συνεχόμενα.
8 – οι σεζόν στις οποίες είχε 30.0 ή περισσότερους πόντους μέσο όρο.
9 – οι χρονιές που ήταν 1ος στο NBA σε προσπάθειες εντός παιδιάς.
9 – οι φορές που επιλέχτηκε στην Καλύτερη Αμυντική Πεντάδα.
10 – οι χρονιές που πήρε τον τίτλο του 1ου σκόρερ (μέσο όρο) στο NBA (1986-93, 1995-98).
11 – οι χρονιές που ήταν 1ος σκόρερ σε σύνολο πόντων στο NBA (1984-85, 1986-93, 1995-98).
13 – τα συνεχόμενα εύστοχα σουτ σε αγώνα πλέι οφς (5 Ιουνίου 1991, Λέικερς), αριθμός ρεκόρ για το NBA.
14/15 – οι σεζόν της καριέρας του είχε 45 ή περισσότερους πόντους ρεκόρ παραγωγικότητας χρονιάς. Μοναδική χρονιά που δεν το έκανε, το 1986-87, χρονιά του τραυματισμού του.
19 – οι συνεχόμενες βολές που έβαλε σε ένα ματς (με τους Νετς στις 26 Φλεβάρη του 1987).
23 – οι συνεχόμενοι πόντοι που πέτυχε σε ένα ματς (16 Απριλίου 1987 με Χοκς).
29% - το ποσοστό των πόντων της ομάδας του που έβαλε κατά τη διάρκεια της καριέρας του (32.292/111.541).
31 – τα triple-double που κατέγραψε στην καριέρα του (28 κανονικής περιόδου, 2 πλέι οφς, 1 all-star game).
35 – οι συνεχόμενοι τελικοί στους οποίους είχε τουλάχιστον 20 πόντους (ρεκόρ NBA, όλα τα ματς τελικών της καριέρας του).
35 χρονών και 61 ημερών – όταν πήρε τον τελευταίο τίτλο 1ου σκόρερ του NBA, ο γηραιότερος παίκτης στην ιστορία που το κατάφερε.
37.1 – ο υψηλότερος μέσος όρος πόντων σε κανονική περίοδο στην καριέρα του, το 1986-87.
38 χρονών και 315 ημερών – όταν πέτυχε 51 πόντους εναντίον των Νιου Όρλιν Χόρνετς (29 Δεκεμβρίου 2001) για να γίνει ο γηραιότερος παίκτης που σκοράρει πάνω από 50 πόντους σε ένα ματς στην ιστορία.
38.1 – οι πόντοι που πετύχαινε στα παιχνίδια κανονικής περιόδου απέναντι σε ομάδες που προπονούσε ο Τζεφ Βαν Γκάντι.
39 – τα παιχνίδια που πέτυχε 50 ή περισσότερους πόντους στην καριέρα του (31 κανονικής περιόδου και 8 πλέι οφς).
40 χρονών και 4 ημερών – όταν πέτυχε 43 πόντους εναντίον των Νιου Τζέρσεϊ Νετς (21 Φεβρουαρίου 2003) για να γίνει ο γηραιότερος παίκτης στην ιστορία του NBA που σκοράρει πάνω από 40 πόντους και ο μοναδικός «40αρης» που σκόραρε 40 σε ένα ματς.
41.0 – ο υψηλότερος μέσος όρος πόντων στην ιστορία του NBA σε σειρά τελικών πλέι οφς (με Φίνιξ Σανς, 1993).
55 – το ρεκόρ πόντων του σε αγώνα τελικών NBA (1993, Φίνιξ Σανς).
63 – οι περισσότεροι πόντοι που έχει πετύχει ποτέ παίκτης του NBA σε έναν αγώνα πλέι οφς (20 Απριλίου 1986 με Μπόστον Σέλτικς).
69 – το ρεκόρ πόντων του σε έναν αγώνα (28 Μαρτίου 1990 με Καβαλίερς). Σε εκείνο το ματς είχε 23/37 σουτ, 21/23 βολές, 18 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 4 κλεψίματα σε 50 λεπτά.
80 – οι αγώνες το 1988-89 στους οποίους έκανε τουλάχιστον 1 κλέψιμο (έπαιξε σε 81 ματς). Στην ιστορία το έχει καταφέρει μόνο αυτός και ο Κρις Πολ.
91 – οι φορές που εμφανίζεται το όνομα του Τζόρνταν στις 100 πρώτες θέσεις των ρεκόρ σκοραρίσματος σε ένα ματς στην ιστορία των Μπουλς.
101 – εύστοχα σουτ εντός παιδιάς σε σειρά πλέι οφς 6 αγώνων, αριθμός ρεκόρ (με Φίνιξ το 1993).
127 εκατοστά – είχε μετρηθεί το (κάθετο από σταθερή θέση) άλμα του στα πρώτα χρόνια καριέρας του.
179 – οι συνεχόμενοι αγώνες πλέι οφς στους οποίους είχε διψήφιο αριθμό πόντων. Είναι όλοι οι αγώνες που έπαιξε στα πλέι οφς στην καριέρα του. Είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία του NBA που έχει πετύχει περισσότερους από 15 πόντους σε όλα τα παιχνίδια της καριέρας του στα πλέι οφς.
211 – τα παιχνίδια που πέτυχε 40 ή περισσότερους πόντους στην καριέρα του (173 κανονικής περιόδου και 38 πλέι οφς).
240 – τα παιχνίδια στα οποία έκανε double-double (201 κανονικής περιόδου, 39 πλέι οφς)
262 – οι πόντοι του σε all-star game, 1ος όλων των εποχών, ενώ είναι 1ος και σε μέσο όρο με 20.2 μέσο όρο.
671 – τα παιχνίδια που πέτυχε 30 ή περισσότερους πόντους στην καριέρα του (562 κανονικής περιόδου και 109 πλέι οφς).
866 – τα συνεχόμενα παιχνίδια που πέτυχε περισσότερους από 10 πόντους (840 με Μπουλς και 26 με Ουίζαρντς).
867 – οι αγώνες στους οποίους ήταν ο 1ος σκόρερ της ομάδας του.
1.099 – τα παιχνίδια που πέτυχε 20 ή περισσότερους πόντους στην καριέρα του (926 κανονικής περιόδου και 173 πλέι οφς).
3.044 – οι περισσότεροι πόντοι που πέτυχε σε μια σεζόν (1986-87). Μόνο αυτός και ο Τσάμπερλεν έχουν σκοράρει περισσότερους από 3000 πόντους σε μια χρονιά
32.292 – οι πόντοι που πέτυχε σε όλη του την καριέρα στην κανονική περίοδο και τον κατατάσσουν 3ο στην ιστορία

Σοφές κουβέντες απο τον μεγάλο  Michael Jordan

Βήμα προς βήμα. Δεν βλέπω πώς αλλιώς μπορείς να καταφέρεις οτιδήποτε. Michael Jordan
♦ Την αποτυχία μπορώ να την δεχτώ. Όλοι αποτυγχάνουν σε κάτι. Δεν δέχομαι την έλλειψη προσπάθειας. Michael Jordan
♦ Κάθε φορά οραματιζόμουνα που ήθελα να βρεθώ, τι είδους παίκτης ήθελα να γίνω. Michael Jordan
♦ Ποτέ δεν υποτιμούσα κάτι. Michael Jordan
-Έχασα περισσότερα από 9.000 σουτ στην καριέρα μου. Ηττήθηκα σχεδόν σε 300 αγώνες. Σε 26 αγώνες, με εμπιστεύτηκαν για να πάρω το σουτ της τελευταίας στιγμής κι εγώ το έχασα. Απέτυχα πάλι και πάλι και πάλι στη ζωή μου. Γι' αυτό και τα έχω καταφέρει.
♦ Πρέπει να ολοκληρώσεις στην εντέλεια το πρώτο σου βήμα και μετά να προχωρήσεις στο επόμενο. Michael Jordan
♦ Όλα τα βήματα είναι σαν τα κομμάτια ενός παζλ. Όλα μαζί συντελούν στο να δημιουργηθεί μια εικόνα. Αν είναι ολοκληρωμένη, τότε πέτυχες το στόχο σου. Αν όχι, μην τα βάζεις με τον εαυτό σου. Αν έβαλες τα δυνατά σου, τότε κάτι θα πέτυχες στην πορεία. Michael Jordan
♦ Αν είναι να πέσω με τα μούτρα σε μια κατάσταση, δε σκέφτομαι παρά πώς θα πετύχω. Δε σκέφτομαι τι θα συμβεί αν αποτύχω. Michael Jordan
♦ Συνειδητοποίησα ότι αν ήθελα να πετύχω κάτι στην ζωή μου, έπρεπε να φανώ αποφασιστικός. Έπρεπε να το διεκδικήσω. Δεν κερδίζεις τίποτα μένοντας παθητικός. Michael Jordan
♦ Ο φόβος αποτελεί εμπόδιο για μερικούς ανθρώπους, όμως για μένα δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Michael Jordan
♦ Νομίζεις ότι κάτι στέκεται εμπόδιο στο δρόμο σου, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτε. Αυτό που πραγματικά υπάρχει είναι η ευκαιρία να βάλεις τα δυνατά σου και να δρέψεις μια οποιαδήποτε επιτυχία. Michael Jordan
♦ Να σκέφτεσαι θετικά και να αντλείς κουράγιο από κάθε αποτυχία. Michael Jordan
♦ Καμιά φορά η αποτυχία σε φέρνει τελικά πιο κοντά σ’ αυτό που θέλεις να γίνεις. Michael Jordan
♦ Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η νίκη, αλλά να τα δώσεις όλα και να παλέψεις ξεπερνώντας τον εαυτό σου. Michael Jordan
♦ Δεν κάνω τίποτα με μισή καρδιά. Γιατί ξέρω ότι, αν το κάνω έτσι, τότε πρέπει να περιμένω μισά αποτελέσματα. Michael Jordan
♦ Αν πέσεις πάνω σε τοίχο, μην κάνεις μεταβολή και τα παρατήσεις. Βρες τρόπο να περάσεις απόπάνω, από μέσα, ή να τον παρακάμψεις. Michael Jordan
♦ Πολλοί προσπαθούν να σε κατεβάσουν στο επίπεδο τους γιατί οι ίδιοι δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Michael Jordan
♦ Το ταλέντο κερδίζει αγώνες, αλλά το ομαδικό πνεύμα και η ευφυία κερδίζουν πρωταθλήματα.
Michael Jordan
♦ Αν σκέφτεσαι και αποδίδεις μέσα σε πνεύμα ομαδικό, η προσωπική αναγνώριση θα έρθει από μόνη της. Michael Jordan
♦ Τα λόγια δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα αν δεν τα υποστηρίξεις με απόδοση και σκληρή δουλειά. Michael Jordan
♦ Δεν γίνεσαι αρχηγός μόνο επειδή είσαι ο καλύτερος παίχτης της ομάδας, πρέπει εσύ να κερδίσεις το σεβασμό των γύρω σου με τις πράξεις σου. Michael Jordan
♦ Αν ο πρωτομάστορας απουσιάσει μια μέρα ή δεν παίξει σκληρά, γιατί να μην κάνουν το ίδιο και οι υπόλοιποι; Michael Jordan
♦ Οι γύρω σου πρέπει να ξέρουν τι να περιμένουν. Πρέπει να είναι σίγουροι ότι θα είσαι εκεί, ιδίως όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Michael Jordan
♦ Ένας αρχηγός δεν μπορεί να ψάχνει για δικαιολογίες. Πρέπει να υπάρχει ποιότητα σε οτιδήποτε κάνεις. Πρέπει να είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις ορισμένους προσωπικούς στόχους, αν χρειαστεί, για το καλό της ομάδας. Michael Jordan

I BELIEVE I CAN FLY

Πηγές:Βικιπαίδεια,

Πηγές: Βικιπαίδεια,http://www.messiniaportal.gr/news/2844/maikl-tzorntan-o-kalyteros-paiktis-mpasket-olon-ton-epohon
newstime.gr, geofbasketball.blogspot.gr, coachbasketball.gr
 

Διαβάστε Περισσότερα

Την Παρασκευή τα αποτελέσματα των πανελλαδικών

Στις 21 Ιουνίου τελειώνει το άγχος των υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας, τα αποτελέσματα θα έχουν αναρτηθεί σε όλα τα λύκεια της χώρας περι τις 13:00 το μεσημέρι. Επίσης οι μαθητές θα μπορούν να δουν τα αποτελέσματά τους στην ιστοσελίδα του Υπουργείου.Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσει και η σχετική προθεσμία για τη συμπλήρωση των μηχανογραφικών. Ευχόμαστε καλά αποτελέσματα σε όλους τους μαθητές!

Διαβάστε Περισσότερα

Ώρα για Confederations Cup!!!

Κάθε τετραετία, διεξάγεται στη χώρα που φιλοξενεί την επόμενη χρονιά το Παγκόσμιο Κύπελλο, μία από τις πιο υποτιμημένες διοργανώσεις στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, το Confederations Cup. Και όταν λέω « υποτιμημένη » , δεν αναφέρομαι μόνο στη σχετικά νωθρή ενασχόληση των media, αλλά και στο ίδιο το ενδιαφέρον που επιδεικνύουν οι φίλαθλοι στις διοργανώτριες χώρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τελευταίο Confederations Cup που διεξήχθη στη Νότια Αφρική, η συνολική προσέλευση στα γήπεδα ήταν 584.894 εισιτήρια  σε αντίθεση με το Παγκόσμιο Κύπελλο που συγκέντρωσε 3.178.856!! Τα ίδια στατιστικά σημειώθηκαν και στη Γερμανία το 2005-06, μεταδίδοντας το μήνυμα ότι το Confederations Cup είχε έναν διαδικαστικό έως αδιάφορο χαρακτήρα. Ωστόσο, παρά το μη ουσιαστικό περιεχόμενο της διοργάνωσης, οφείλουμε να δώσουμε βαρύτητα σε αυτό το αθλητικό γεγονός για έναν λόγο: Απλά θα είναι άκρως ευχάριστο να παρακολουθήσεις  πολλά από τα αστέρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου για 15 μέρες σε μια περίοδο που η λέξη « ποδοσφαιρική δράση » δεν υφίσταται σε κανένα μεγάλο πρωτάθλημα. Πρόκειται για ένα καλό « ζέσταμα », ένα χρόνο πριν την κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη και αξίζει να το παρακολουθήσεις για πολλούς λόγους.

Αρχικά, η φετινή διοργάνωση θα διεξαχθεί στην Βραζιλία, τη « χώρα του καφέ », η οποία θα φιλοξενήσει και το Παγκόσμιο Κύπελλο του χρόνου. Ως διοργανώτρια λοιπόν θα συμμετάσχει στον Α’ Όμιλο. Συγκεντρώνει τα βλέμματα διότι αποτελεί ίσως την ομάδα που είναι επιφορτισμένη με το μεγαλύτερο άγχος, πρώτον για να ικανοποιήσει τους οπαδούς της που θα γεμίσουν τα γήπεδα γι αυτήν και δεύτερον για να αποδείξει ότι η κατάταξή της στην 22^η θέση του παγκόσμιου πίνακα είναι προσωρινή και ότι η αντεπίθεση πλησιάζει. Στο ρόστερ της έχει στην πλειοψηφία της μικρής ηλικίας παίκτες, δείγμα της φιλοσοφίας που θέλει να περάσει ο Σκολάρι στην ομάδα. Μεταξύ των ονομάτων που ξεχωρίζουν και που συγκεντρώνουν προσδοκίες για μεγάλες εμφανίσεις είναι ο Νεϊμάρ, λόγω της πολύκροτης μεταγραφής του στην Μπαρτσελόνα, ο Όσκαρ της πρώτης ώριμης χρονιάς του σε κορυφαίο Ευρωπαϊκό σύνολο, ο Νταβίντ Λουίζ, ο οποίος καλείται να δικαιώσει όσους άρχισαν να τον οραματίζονται σαν τον επόμενο Πουγιόλ και ο Χουλκ, ο οποίος επιθυμεί την επιστροφή του στα κορυφαία Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και μια καλή εμφάνιση μπορεί να του ανοίξει πολλές πόρτες. Ενδιαφέρον εμφανίζουν δύο ακόμα περιπτώσεις. Η μία είναι ο Φρέντ, ο οποίος δείχνει να υπολογίζεται για την κορυφή της επίθεσης και εγείρει ερωτήματα για το αν θα βγάλει εις πέρας επάξια αυτήν την αποστολή, έπειτα από την εξαιρετική σεζόν που έκανε ( 20 τέρματα σε 28 εμφανίσεις με την Φλουμινένσε ). Η δεύτερη περίπτωση ακούει στο όνομα Παουλίνιο. Ο 24άχρονος μέσος της Κορίνθιανς, έπειτα από 4 χρόνια δείχνει να ετοιμάζεται να κάνει το μεγάλο βήμα στην Ευρώπη, αφού πρώτα μπορέσει να ανταποκριθεί στο βάρος του κέντρου. Λάμπει δια της απουσίας του ο Κακά, ο οποίος είχε κατακτήσει την « χρυσή μπάλα » στο προηγούμενο τουρνουά, όντας ο πολυτιμότερος παίκτης.

Μαζί της στον όμιλο θα έχει την Ιαπωνία, η οποία εξασφάλισε ακόμα μία συμμετοχή στη διοργάνωση ως πρωταθλήτρια Ασίας, νικώντας στον τελικό την Αυστραλία. Δεν βρίσκεται τυχαία εδώ, καθώς η νέα γενιά Ιαπώνων βρίσκεται σε μία μετάβαση από τον ενθουσιασμό στην πρώιμη ωριμότητα. Ηγέτης θεωρείται από πολλούς ο Κεισούκε Χόντα, ο οποίος ξεχώρισε με τις εθνικές του εμφανίσεις σε Παγκόσμιο Κύπελλο και Κύπελλο Ασίας, ανεβάζοντας κι άλλο το κασέ του στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στο πλευρό του θα έχει φυσικά τον Καγκάβα που δείχνει να εξελίσσεται στην Μάντσεστερ, το αριστερό μπακ της Ίντερ, Γιούτο Ναγκατόμο καθώς και τον « μπαρουτοκαπνισμένο » Κένγκο Νακαμούρα που μπαίνει στα 33 του χρόνια. Μοναδικό σημείο που φαίνεται να προβληματίζει την Ιαπωνία πάντως είναι η επιθετική της γραμμή, η οποία δεν έχει να επιδείξει κάτι ξεχωριστό σε σχέση με τις άλλες γραμμές της ομάδας.

Η Τρίτη ομάδα του Α’ Ομίλου είναι το Μεξικό. Μία εθνική ομάδα με ομοιογένεια και κυρίως, με ψυχή, αφού κατέκτησε το Gold Cup ανατρέποντας και επικρατώντας των ΗΠΑ με σκορ 4-2 από 0-2. Πρόκειται για μία ομάδα που βρίσκεται στα καλύτερά της. Συγκεκριμένα, οι παίκτες της θεωρούνται ως « η χρυσή γενιά », καθώς έχει στις τάξεις της το αστέρι της τον Χαβιέρ Ερνάντες ή αλλιώς Τσιτσαρίτο, ο οποίος έκανε μία μεστή σεζόν, σκοράροντας 10 φορές παίζοντας λιγότερο από 1.000 λεπτά. Στο ίδιο « τσουβάλι » βρίσκονται και οι Αντρές Γκουαρδάδο,  Ζιοβάνι Ντος Σάντος και Έκτορ Μορένο, άτομα που έχουν μάθει τόσα χρόνια παίζοντας παρέα να αφομοιώσουν ο ένας το στυλ του άλλου. Ταυτόχρονα, αυτήν την αναλλοίωτη φρεσκάδα καλύπτουν με την εμπειρία τους οι Ράφαελ Μάρκες, Κάρλος Σαλσίδο και Νταβίντ Οσόριο, οι οποίοι κυνηγούν το θαύμα που έχει να πετύχει η χώρα απ’το 1999 και τη μοναδική της κατάκτηση. Πέρα από την χημεία των παικτών αυτών, αξίζει να δούμε κατά πόσο θα αφομοιωθεί με το σύνολο η ακόμα πιο νέα φουρνιά που απαρτίζεται απ’τους Έκτορ Ερέρα, κεντρικό χαφ της Πατσούκα, Χαβιερ Ακουίνο, δεξί χαφ που ανέβηκε μαζί με τη Βιγιαρεάλ στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, Πάμπλο Μπαρέρα της Κρουζ Αζούλ, ο οποίος απέκτησε μια ιδέα από Ευρώπη όντας για δύο χρόνια στη Γουεστ Χαμ και τη Σαραγόσα και τώρα ελπίζει στην επιστροφή του σε Ευρωπαϊκό σύλλογο και τέλος ο 22άχρονος υψηλόσωμος φορ της Αμέρικα, Ραούλ Χιμένεθ, ο οποίος φέτος έχει βρει 5 φορές τα δίχτυα σε 9 αγώνες.

Θα κατορθώσει η Βραζιλία να κάνει το repeat στην έδρα της;;

Η τελευταία ομάδα του ομίλου, είναι η φιναλίστ του Euro, Ιταλία. Λαμβάνει συμμετοχή, καθώς η Ισπανία έχει κατακτήσει και το Παγκόσμιο Κύπελλο και άρα θα παρουσιαστεί με αυτήν την ιδιότητα. Ωστόσο η Ιταλία δεν ήρθε για να χαριστεί. Παρά την βαριά της ήττα στον τελικό του Euro, απέδειξε πως έχει τα υλικά για την επιτυχία. Σε γενικές γραμμές, η αποστολή της και οι ηγέτες της είναι οι ίδιοι με του περσινού Euro. Μπουφόν στο τέρμα για ακόμη μία διοργάνωση, Πίρλο στο κέντρο με βασικό όπλο την κατάρτισή του στις πάσες, ο Μάριο Μπαλοτέλι στην επιθετική κρούση για να τρομοκρατήσει τις αντίπαλες άμυνες κι ο Τιάγκο Μότα να « καθαρίζει » ό,τι περνά το κέντρο. Στοίχημα της ομάδας είναι ο Ελ Σαράουι, ο οποίος αγωνίζεται στην πρώτη του μεγάλη διοργάνωση με τη φανέλα της Ιταλίας, ωστόσο εκτιμώ ότι θα δώσει πολύτιμες λύσεις στο επιθετικό κομμάτι της ομάδας.

Από την αντίπερα όχθη, στο Β’ Όμιλο δεσπόζει η κάτοχος του Παγκοσμίου και του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, Ισπανία.  Η κατάσταση για αυτήν την ομάδα είναι πάνω κάτω δεδομένη. Ο Κασίγιας θα πρέπει να θεωρείται βασικός τερματοφύλακας της ομάδας, παρά τον παραγκωνισμό του τους τελευταίους μήνες από τον Ζοζέ Μουρίνιο, καθώς ο Ντελ Μπόσκε τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Στη μεσαία γραμμή θα κυριαρχεί η τριπλέτα των Τσάβι, Ινιέστα και Τσαβι Αλόνσο, με τη συνδρομή του Φάμπρεγκας. Στην άμυνα και πάλι πρωταγωνιστούν αμφότεροι οι συντελεστές του Ελ Κλάσσικο, όπως ο Πικέ, ο Ραουλ Αλμπιόλ και ο Σέρχιο Ράμος. Φλέγον ζήτημα αποτελεί η επίθεση της ομάδας, καθώς ούτε ο Βίγια, ούτε ο Τόρες  πραγματοποίησαν καλή σεζόν. Κατά την άποψή μου, αρκετές ευκαιρίες βάσει απόδοσης, οφείλει να λάβει ο Σολδάδο,καθώς διατήρησε πολύ καλή επαφή φέτος με τα αντίπαλα δίχτυα. Το μόνο που αναμένεται πλέον είναι αν θα ανταποκριθεί για ακόμη μια φορά στις απαιτήσεις των ποδοσφαιρόφιλων η Ισπανια, κατακτώντας και αυτό το τρόπαιο ή λόγω κόπωσης των βασικών στελεχών της θα σταματήσει στον ημιτελικό η αν θα πέσει θύμα – έκπληξη κάποιας ομάδας.

Βασικό όνομα του δευτέρου ομίλου αποτελεί και η Ουρουγουάη. Η κάτοχος του Copa America, σε συνδυασμό με την τεράστια πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, θέλει να αποδείξει ότι αυτό το σύνολο θα αρχίσει να αποκτά διάρκεια στις επιτυχίες και δεν θα συμβολίζει ένα πυροτέχνημα. Η ομάδα θα στηριχτεί και πάλι στα ονόματα που την ανέβασαν τα τελευταία χρόνια. Ο Λουίς Σουάρες θα είναι η σημαία της επίθεσης και εκτός των άλλων με τις εμφανίσεις του θα χρειαστεί να επιβεβαιώσει τον μεταγραφικό ντόρο που έχει ξεσπάσει γύρω από το όνομά του. Άξιος παρτενέρ του θα είναι άλλο ένα « καυτό » όνομα στις μεταγραφικές λίστες των κορυφαίων συλλόγων, ο Έντισον Καβάνι. Βεβαίως δεν πρέπει να λησμονηθεί και η αξία του μεγάλου πια Ντιέγκο Φορλάν, ο οποίος στις εμφανίσεις του με την Ουρουγουάη, δαιμονίζεται στην κυριολεξία. Ο Ντιέγκο Λουγκάνο θα είναι για ακόμα μία διοργάνωση ο στυλοβάτης της άμυνας και η προσφορά των Μάξι και Αλβάρο Περέιρα, του Κρίστιαν Ροντρίγκες, του Αλβάρο Γκονζάλες, του Βάλτερ Γκαργκάνο και του Ντιέγκο Πέρες, στοιχειοθετεί ένα αξιόμαχο και ποιοτικό σύνολο που καθίσταται ικανό για όλα.

Εκπρόσωπος της Αφρικής στο Confederations Cup θα είναι η κάτοχος του Copa Africa, Νιγηρία. Η Νιγηρία συντελεί μία σταθερή αξία ανάμεσα στις δυνάμεις τις Αφρικής, με σχετική συνέπεια στα διεθνή ραντεβού της. Φέτος το έργο της καθίσταται δύσκολο, καθώς την ομάδα στελεχώνουν πολλοί παίκτες κάτω των 24 ( επισήμων ) ετών, οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν αποκτήσει ακόμη ομοιογένεια, αλλά δεν διαθέτουν και επαρκείς παραστάσεις. Οι μόνοι που ξεχωρίζουν από αυτό το σύνολο είναι δύο παίκτες της Τσέλσι, ο Τζον Όμπι Μίκελ και ο 22άχρονος επιθετικός, Βίκτορ Μόουζες. Καλός σύμμαχος μπορεί να θεωρηθεί κι ο τερματοφύλακας, Βίνσεντ  Ενιγεάμα. Από εκεί και πέρα, το χάος...

Τελευταία ομάδα- έκπληξη της διοργάνωσης, την οποία καλά θα κάνουμε να συνηθίσουμε, είναι η Ταϊτή,ως νικήτρια του Κυπέλλου Ωκεανίας. Αν αναλογιστούμε ότι στον τελικό κέρδισε τη Νέα Καλλιδονία, φανταζόμαστε ότι αυτή η ήπειρος έχει πολύ δρόμο ανέλιξης μπροστά της. Η Ταϊτή μόνο κερδισμένη βγαίνει από αυτή τη διοργάνωση, καθώς συλλέγει εμπειρίες και οι παίκτες της βρίσκουν μια ευκαιρία να δείξουν ότι μπορούν να σταθούν με αξιοπρέπεια σε έναν τέτοιο θεσμό.

Τον μόνο παίκτη που μπορούμε να διακρίνουμε και λόγω ποιότητας και λόγω πείρας και επειδή μας είναι γνωστός, είναι ο Μαράμα Βαϊρουά, παίκτης μέχρι πρότινος του Πανθρακικού. Αν συνυπολογίσουμε όμως και την ηλικία του, στην προκειμένη περίπτωση... ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Για 15 ημέρες λοιπόν, 8 χώρες θα κονταροχτυπηθούν για το ποια θα αναδειχθεί κορυφαία στον κόσμο. Με μια μικρή πρόβλεψη, λογικά στους 4 θα αναμετρηθούν Βραζιλία, Ιταλία, Ισπανία και Ουρουγουάη. Η μόνη ομάδα που μπορεί να κάνει την έκπληξη είναι το Μεξικό, μόνο όμως σε περίπτωση ντεφορμαρίσματος της Ιταλίας, καθώς η Βραζιλία, λόγω έδρας δύσκολα θα βγει από τη μέση. Στον τελικό βλέπω είτε Βραζιλία- Ισπανία, είτε Βραζιλία- Ιταλία... Εκτός αν η Ουρουγουάη αποδειχτεί πολύ σκληρή για να πεθάνει και την θέσει εκτός στον ημιτελικό. Εν ολίγοις εκτιμώ πως στον Α’ Όμιλο, την πρώτη θέση θα καταλάβει η Βραζιλία με δεύτερη την Ιταλία ή το Μεξικό και στον Β’ Όμιλο πρώτη την Ισπανία με δεύτερη την Ουρουγουάη. Από εκεί θα προκύψουν τα ζευγάρια Βραζιλία- Ουρουγουάη και Ισπανία- Ιταλία Μεξικό. Μεγαλύτερες πιθανότητες συγκεντρώνει το Βραζιλία- Ισπανία, ενώ ελκυστική φαίνεται και η προοπτική της Ουρουγουάης στον τελικό. Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζοντας ότι η μπάλα δεν είναι δεδομένη, ας αφεθούμε στο υψηλό θέαμα που μπορούν να μας παρέχουν τα αστέρια αυτών των 8 ομάδων. Αξίζει να δεις τη νεότητα της Βραζιλίας, την ωριμότητα της Ιταλίας, την εκρηκτικότητα της Ιαπωνίας, την δυναμική του Μεξικού, την πείρα της Ισπανίας, την αίγλη της Ουρουγουάης, την αδιάκοπη αντοχή της Νιγηρίας και την αθωότητα της Ταϊτής.. Αρκεί να μην μεταδόσεις στους παίκτες το αίσθημα που σε διακατέχει γύρω από αυτή τη διοργάνωση: την τυπικότητα και την αγγαρεία.

Κ.Λ.

Διαβάστε Περισσότερα

Θέματα-Λύσεις στο Α.Ο.Θ.

Στο μάθημα του Α.Ο.Θ εξετάζονται σήμερα οι υποψήφιοι που επιθυμούν την ένταξή τους στις Οικονομικές σχολές.Είναι μάθημα επιλογής για όλες τις κατευθύνσεις.
Παρακάτω ακολουθούν τα θέματα και οι λύσεις
http://www.poukamisas.gr/images/uploads/31-05-2013.pdf

Διαβάστε Περισσότερα

Απ'τη Ρωσία...με αγάπη!!!

Κάθε χρόνο, η ολοκλήρωση των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων επιφέρει και μία σειρά από συμπεράσματα γύρω από τις ομάδες που κατέκτησαν τους εγχώριους τίτλους. Αν ήταν τα φαβορί, αν « καρδιοχτύπησαν » για να φτάσουν στην κορυφή κι αν είχαν το ρόλο του αουτσάιντερ. Ομολογώ πως τα περισσότερα  πρωταθλήματα δεν επεφύλαξαν μεγάλες εκπλήξεις γύρω απ’ τον πρώτο της βαθμολογίας. Επικράτησαν τα φαβορί και μάλιστα με διαφορά ασφαλείας από τους βασικούς αντιπάλους τους. Στην Αγγλία είχαμε πρωταθλήτρια την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στην Ισπανία την Μπαρτσελόνα, στην Ιταλία την Γιουβέντους, στην Ολλανδία τον Άγιαξ, ακόμα και στη Γαλλία που παραδοσιακά  η υπόθεση « πρωταθλητής » εξελίσσεται σε ροντέο, φέτος κύλησε ήρεμα με την Παρί Σεν Ζερμαίν να κατακτά την κορυφή  με άνεση και τα χρήματα που δαπάνησε από το καλοκαίρι να πιάνουν επιτέλους τόπο. Την εξαίρεση έκαναν ωστόσο δύο πρωταθλήματα. Το ένα, λόγω τρόπου κατάκτησης, είναι το πορτογαλικό, με την Πόρτο να παίρνει στην κυριολεξία « την μπουκιά απ’το στόμα » της Μπενφίκα νικώντας την στις καθυστερήσεις του μεταξύ τους αγώνα και να την οδηγεί στην πρώτη από τις τρεις μεγάλες φετινές της αυτοκτονίες. Το δεύτερο πρωτάθλημα, λόγω ομάδας, θεωρώ ότι είναι το Ρώσικο και χρήζει ανάλυσης.

Έπειτα από επτά χρόνια λοιπόν, άλλαξε και το τοπίο στη Ρωσία. Η κούπα επέστρεψε στη Μόσχα και συγκεκριμένα στην ΤΣΣΚΑ, η οποία αποτέλεσε την έκπληξη, ανατρέποντας τα προγνωστικά που ήθελαν πρωταθλήτρια μία εκ των Ζενίτ ( προκάτοχος και φαβορί ) και Ανζί ( λόγω μπάτζετ ). Η μεν Ζενίτ είχε όλα τα φόντα να κερδίσει τον τίτλο για ακόμη μία χρονιά. Ειδικά εφόσον διατήρησε τον βασικό της κορμό και με δύο πολυδάπανες προσθήκες ταλαντούχων παικτών, αυτές των Hulk και Witsel, όλοι θεωρούσαν ότι ήταν ακλόνητο φαβορί. Θεωρώ ωστόσο ότι δεν το κατόρθωσε λόγω δύο παραγόντων: Πρώτον, διότι προσπάθησαν να κάνουν το κάτι παραπάνω στο Champions League, χωρίς ευτυχή κατάληξη, με αποτέλεσμα επιπλέον, να χάσουν πολύτιμο έδαφος και στο πρωτάθλημα. Δεύτερος καταλυτικός παράγοντας ήταν ο Hulk, στον οποίον επένδυσαν πολλά χρήματα ( περίπου 48 εκατομμύρια ευρώ ) και γύρω από τον οποίο επιχείρησαν να στηρίξουν την ομάδα. Ο Hulk άργησε πολύ  να προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον, τόσω εξαιτίας δικών του επιλογών, αφού προσπαθούσε να εντυπωσιάσει τους οπαδούς με ανούσιες ατομικές ενέργειες, όσω και εξαιτίας του προπονητή του, ο οποίος άλλαζε διαρκώς τακτικές και δεν τον μονιμοποιούσε σε μία συγκεκριμένη θέση. Όταν ο Hulk βρήκε τον ρυθμό του, η Ζενίτ προσπάθησε να καλύψει το χαμένο έδαφος και εν μέρει το κατόρθωσε, ωστόσο ήταν αργά για να ανατρέψει το τοπίο της κορυφής, τερματίζοντας έτσι στη δεύτερη θέση.

Από την άλλη πλευρά, η « πλούσια » Ανζί είχε φιλοδοξία να γίνει η αντίστοιχη Σίτυ της Ρωσίας, αφού με μεταγραφές μεγάλου κόστους μέσα σε δύο χρόνια προσπάθησε να κατακτήσει το πολυπόθητο τρόπαιο και να καταρρίψει την κυριαρχία της Ζενίτ και της Ρούμπιν Καζάν. Φέτος συνέχισε την πολιτική των πολυδάπανων μεταγραφών, φέρνοντας στην Ρωσία τον Willian από τη Σαχτάρ, τον Lassana Diarra απ την Ρεάλ και τον Emir Spahic δανεικό απ’τη Σεβίλλη, ενώ κατέβαλε 15.000.000 ευρώ για την απόκτηση του 22άχρονου επιθετικού απ’την Ακτή Ελεφαντοστού, Lacina Traore. Παράλληλα είχε στον πάγκο έναν αποδεδειγμένα επιτυχημένο προπονητή, κυρίως σε επίπεδο χωρών, τον Γκουους Χίτινγκ. Η Ανζί ξεκίνησε δυναμικά και έδειξε πως μπορούσε να κάνει την έκπληξη, αφού στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος ήταν πρώτη, έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο και παράλληλα είχε καλή πορεία στο Europa League, δίνοντας ελπίδες ακόμη και για κατάκτηση του τροπαίου. Η φθίνουσα πορεία της ομάδας όμως από τον Γενάρη και μετά οφείλεται κατά την άποψή μου σε δύο παράγοντες. Αρχικά, στην αποχώρηση απ’την ομάδα του κεντρικού της αμυντικού, Christofer Samba, ο οποίος επέστρεψε στην Αγγλία, με αποτέλεσμα να χαθεί η αμυντική σταθερότητα και αξιοπιστία και ο αριθμός των γκολ στο παθητικό να αυξάνεται διαρκώς. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η φυσιολογική εξέλιξη όσων ομάδων δεν έχουν ακόμη αποκτήσει τη νοοτροπία του πρωταθλητή. Ο ενθουσιασμός και η φρεσκάδα χάνονται, η κόπωση συσσωρεύεται και οι απαιτήσεις των διαδοχικών αγώνων είναι δύσκολο να ελεγχθούν ψυχολογικά από την πλειοψηφία των παικτών που αγωνίζονται στην ομάδα. Ο Χίτινγκ, δεν διέθετε βάθος στον πάγκο του και ως επακόλουθο δεν υπήρχαν διαθέσιμοι εξίσου ποιοτικοί αντικαταστάτες των βασικών. Έτσι, η Ανζί « κύλησε » στην Τρίτη θέση της βαθμολογίας, γεγονός που την αφήνει ικανοποιημένη, καθώς είναι η μεγαλύτερη θέση που έχει κατακτήσει και με βάσιμες ελπίδες ότι στα επόμενα χρόνια, η σταθερή αναβάθμιση του ρόστερ της θα της χαρίσει το πρωτάθλημα. Εκτός αυτού, μπορεί και φέτος να ελπίζει σε κάποιον τίτλο, αφού βρίσκεται στον τελικό του κυπέλλου Ρωσίας.

Και καταλήγουμε στην ομάδα-έκπληξη, την πρωταθλήτρια Ρωσίας ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μία ομάδα που ξεκίνησε όντας 3^η στα προγνωστικά, που εν συγκρίσει με τις δύο αντιπάλους της δεν δαπάνησε πολλά χρήματα και όμως οι επιλογές της αποδείχτηκαν εύστοχες. Τα πιο πολλά χρήματα, τα διέθεσε για τον ταλαντούχο 21άχρονο δεξί μπακ της Γκρέμιο, Mario Fernandes ( 9.000.000 ευρω ), ο οποίος τη δικαίωσε για το ρίσκο που πήρε να τον εμπιστευτεί. Στο κέντρο κυριάρχησαν δύο Σουηδοί, ο αποκτηθείς το καλοκαίρι, Rasmus Elm και ο Pontus Wernbloom. Το βασικό πρόβλημα της ομάδας ήταν ο φορ καθώς το περσινό « κανόνι » της, Seydou Dumbia ( 28 γκολ ), τραυματίστηκε σοβαρά νωρίς στη σεζόν, προκαλώντας ανησυχία για το εκτελεστικό κομμάτι της ομάδας. Παρά της αμφιβολίες των οπαδών, ο προπονητής της ομάδας, Leonid Slutsky, εμπιστεύτηκε στην αρχή τον 20άχρονο Νιγηριανό Musa, ο οποίος τον δικαίωσε αφού σκόραρε 11 τέρματα και έδωσε 5 ασσίστ. Το μεγάλο στοίχημα του Slutsky ήταν όμως η επιστροφή στην ομάδα του Βραζιλιάνου φορ, Vagner Love, ο οποίος στην καριέρα του δεν ανταποκρίθηκε ιδιαίτερα στις προσδοκίες που υπήρχαν στο πρόσωπό του και απ’τη Ρωσία δεν έφυγε και με τις καλύτερες αναμνήσεις. Η επιστροφή του ωστόσο τον χειμώνα ήταν καθοριστική, αφού συνείσφερε στην πορεία της ομάδας με 5 γκολ και 7 ασίστ σε 9 αγώνες.

Στο σημείο που αξίζει να σταθούμε πάνω στην ΤΣΣΚΑ ωστόσο είναι ο προπονητής της. Εκείνος που την οδήγησε με συνέπεια από το χέρι, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος έπειτα από 7 χρόνια. Ο Leonid Slutsky αξίζει να είναι συν τοις άλλοις πρότυπο πολλών Ελλήνων προπονητών, διότι όχι μόνο έκανε σωστές μεταγραφικές κινήσεις επενδύοντας  σε αληθινά ταλέντα από τη Βραζιλία, αλλά και έδωσε έμφαση στην ομοιογένεια των γραμμών του, κυρίως του κέντρου και επιπλέον δεν δίστασε να « ρίξει στα βαθιά » νέους, άπειρους παίκτες, αγνοώντας την μουρμούρα των οπαδών. Πρόκειται για έναν προπονητή που από το 2009 του έδωσαν τον χαρακτηρισμό « Μουρίνιο της Ρωσίας », φράση-κλισέ πλέον για κάθε εγχώριο προπονητή. Κι όμως εκείνος έκλεισε τα αυτιά του στα δημοσιογραφικά τερτίπια και με σταθερό πλάνο μέσα σε τρία χρόνια οδήγησε την ομάδα του στην κορυφή. Αυτό μπορεί να αποτελέσει μήνυμα προς την δική μας χώρα. Αφενός μεν προς τις διοικήσεις που οφείλουν να δείχνουν εμπιστοσύνη στους προπονητές τους σε βάθος χρόνου και αφετέρου προς τους ίδιους τους προπονητές, οι οποίοι πρέπει να αποκοπούν από την επικοινωνία με τους δημοσιογράφους και τα media, να σταματήσουν να εκπληρώνουν τις επιθυμίες των οπαδών, να δείξουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και επιτέλους, σε συνεργασία με το τεχνικό τους τιμ, να καλλιεργήσουν αξιόπιστα συστήματα σκάουτινγκ και να επενδύουν σε νεαρούς ντόπιους παίκτες, χωρίς να χρειάζεται να τους το επιβάλλει η κρίση.

Διαβάστε Περισσότερα

Τέλος με κατεύθυνση οι Πανελλαδικές!

Τέλος τα βάσανα για το μεγαλύτερο μέρος των υποψηφίων. Ολοκληρώνονται σήμερα οι Πανελλαδικές με μαθήματα κατεύθυνσης. Οι μαθητές της θεωρητικής διαγωνίζονται στα Λατινικά, της θετικής στη Χημεία, και της τεχνολογικής στην Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον. Οι εξετάσεις συνεχίζονται την Παρασκευή με το μάθημα του Α.Ο.Θ. που είναι επιλογής.
Παρακάτω δείτε τις λύσεις και τα θέματα.
http://www.poukamisas.gr/frontistiria/themata_panelladikwn

Διαβάστε Περισσότερα

Συνεχίζονται σήμερα οι Πανελλαδικές!

Με μαθήματα κατεύθυνσης και σήμερα συνεχίζονται οι Πανελλαδικές εξετάσεις. Οι μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης διαγωνίζονται στο μάθημα της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, ενώ της τεχνολογικής και της θετικής κατεύθυνσης στο μάθημα των Μαθηματικών. Την Τεράρτη ολοκληρώνονται οι εξετάσεις για ένα μεγάλο μέρος μαθητών, καθώς την Παρασκευή, όσοι μαθητές επιθυμούν την ένταξή τους σε Οικονομικές σχολές, θα εξεταστούν στο μάθημα του Α.Ο.Θ.
Παρακάτω ακολουθούν οι λύσεις και τα θέματα από τη σημερινή μέρα των εξετάσεων.
http://www.poukamisas.gr/frontistiria/themata_panelladikwn

Διαβάστε Περισσότερα

Κλείνει η πρώτη εβδομάδα των Πανελλαδικών

Συνεχίζονται σήμερα οι Πανελλαδικές εξετάσεις.Οι μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης εξετάζονται στο μάθημα της Ιστορίας, της θετικής στη Βιολογία και της τεχνολογικής στις Αρχές Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Οι εξετάσεις θα συνεχιστούν τη Δευτέρα, πάλι με μαθήματα κατεύθυνσης για τους μαθητές.
Παρακάτω ακολουθούν τα θέματα και οι λύσεις
http://www.poukamisas.gr/frontistiria/themata_panelladikwn

Διαβάστε Περισσότερα

Μαθήματα Κατεύθυνσης σήμερα στις Πανελλαδικές!

Σε μαθήματα Κατεύθυνσης διαγωνίζονται σήμερα οι μαθητές στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Οι μαθητές της Θεωρητικής εξετάζονται στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ενώ εκείνοι της Θετικής και της Τεχνολογικής στο μάθημα της Φυσικής.

Παρακάτω ακολουθούν τα θέματα και οι λύσεις
http://www.poukamisas.gr/frontistiria/themata_panelladikwn

Διαβάστε Περισσότερα

Συνεχίζονται σήμερα οι Πανελλαδικές

Με τα μαθήματα της Βιολογίας, Φυσικής, Μαθηματικά και στοιχεία Στατιστικής και Ιστορίας, συνεχίζονται σήμερα οι Πανελλαδικές εξετάσεις, για περίπου 110.000 υποψήφιους.Την Τετάρτη οι μαθητές διαγωνίζονται σε μαθήματα Κατεύθυνσης.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε θέματα και λύσεις από τις σημερινές εξετάσεις.
http://www.ert.gr/exams/

Διαβάστε Περισσότερα

Θέματα-Λύσεις στην Έκθεση

Πρώτη μέρα Πανελλαδικών σήμερα, οι υποψήφιοι διαγωνίζονται στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας.Παρακάτω ακολουθούν τα θέματα αλλά και λύσεις.

http://www.ert.gr/exams/
 

Διαβάστε Περισσότερα