O Ολυμπιακός της αδικίας,της ατυχίας και της ανετοιμότητας

Καλησπέρα σας φίλοι μου. Σήμερα παρακολουθήσαμε το πρώτο σκέλος της προσπάθειας του Ολυμπιακού στην διοργάνωση του Europa League. Mία προσπάθεια που συνδυάστηκε από την αδικία,την ατυχία αλλά και την ανετοιμότητά του να δεχτεί αυτήν την πρόκληση. Την πρώτη σοβαρή πρόκληση του Μίτσελ στον ερυθρόλευκο πάγκο.

Κακά τα ψέμματα, στο μυαλό όσων είδαν το αποψινό ματς έρχεται η αδικία που υπέστη ο Ολυμπιακός από μια κάκιστη διαιτησία που απ’ ότι φαίνεται διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο στην έκβαση του ματς, αλλά και στην υπόθεση πρόκριση. Δύο λανθασμένες υποδείξεις του διαιτητή, στις οποίες σοβαρή ευθύνη φέρει και ο βοηθός γραμμής – μία καινοτομία της UEFA, η οποία εφαρμόστηκε αρχικά στο Europa League ακριβώς για να περιορίσει το φαινόμενο των διαιτητικών λαθών σε ο,τι αφορά τις παραβάσεις εντός περιοχής – καταδίκασαν τον Ολυμπιακό από το πρώτο ημίχρονο. Αναφέρομαι φυσικά στα δύο ανύπαρκτα πέναλτυ , το πρώτο από τα οποία κόστισε μία κόκκινη κάρτα στον Αμπντούν εξαιτίας της πτώσης για Όσκαρ του Λόπεζ κάτι που άφησε τους ερυθρόλευκους με αριθμητικό μειονέκτημα και το δεύτερο, το οποίο στην πραγματικότητα ήταν εκτός περιοχής φάουλ, έδωσε στην Λεβάντε πλεονέκτημα δύο τερμάτων.

Δεν θα διαφωνήσουμε ότι ο Ολυμπιακός ήταν και άτυχος σήμερα. Όντας ήδη κακός από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, κλήθηκε στη συνέχεια έχοντας αριθμητικό μειονέκτημα να αναστρέψει την εις βάρος του κατάσταση. Μέσα στις μετρημένες στα δάχτυλα φάσεις που ήταν απειλητικός , οι δύο από αυτές βρήκαν το δοκάρι του Νάβας. Σίγουρα δεν θα έφτανε σε κάποιο αποτέλεσμα που να τον ευνοούσε, ωστόσο έστω και ένα γκολ θα ελάφρυνε την απίστευτα δύσκολη αποστολή που του ανατίθεται στο Καραϊσκάκης. Η μπάλα ωστόσο, προς απογοήτευση στην πρώτη περίπτωση του Μανωλά και στη δεύτερη περίπτωση του Τζιμπούρ δεν έκανε το χατίρι κανενός.

Εκεί που θα χρειαστεί ωστόσο να εστιάσει κάποιος που δεν θα πρέπει να ρίχνει ευθύνες μόνο σε διαιτησίες και κακές μοίρες, είναι η φανερή αδυναμία του Ολυμπιακού να ανταποκριθεί στις περιστάσεις του αγώνα. Ο Ολυμπιακός όφειλε να είναι έτοιμος για αυτόν τον αγώνα, από τη στιγμή που βρίσκεται 25 βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο ΠΑΟΚ κι από τη στιγμή που γνώριζε ότι τα κρίσιμα ματς που έχει για την υπόλοιπη αγωνιστική σεζόν είναι τα δύο ευρωπαϊκά ματς, τα τρία με πέντε ματς κυπέλλου, άντε και άλλα τρία ντέρμπυ, από τα οποία και να είχε κάποια βαθμολογική απώλεια δεν θα είχε κάποιο βαθμολογικό κόστος. Η κακή αυτή εμφάνιση οφείλεται τόσο στις επιλογές του νέου προπονητή, ο οποίος δείχνει ότι θέλει να εισάγει κάποιες καινοτομίες σε ότι αφορά τις επιλογές των παικτών του, όσο και στην κακή μέρα κάποιων ποδοσφαιριστών. Πάνω από όλα δεν υπήρχε τακτικά μία συγκροτημένη ανασταλτική λειτουργία, η οποία απαιτείται σε τέτοια εκτός έδρας παιχνίδια. Ο Χολέμπας είχε φανερή αδυναμία στο να αναχαιτήσει τις επιθέσεις των Ισπανών στην πλευρά του, ενώ και ο Κοντρέρας αποδεικνύει με τη γενική του εικόνα ότι ο ρόλος του πλέον είναι να δίνει ανάσες ξεκινώντας από τον πάγκο. Προσωπικά λοιπόν σε αυτό το σημείο εντοπίζω το πρώτο σφάλμα του Μίτσελ. Καλύτερο θα ήταν να ξεκινήσει το Σιόβα, λόγω της ταχύτητάς του να καλύπτει τυχόν κενά και να παρεμβαίνει. Ένα δεύτερο σφάλμα του Μίτσελ ήταν το γεγονός ότι ξεκίνησε βασικό τον Βλαχοδήμο. Ο παίκτης αυτός έχει λίγα παιχνίδια στα πόδια του, στα οποία δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο, συνεπώς ήταν επόμενο να μην μπορέσει να φανεί απειλητικός για την άμυνα της Λεβάντε. Σίγουρα δεν υπήρχε κάποιος που να μπορεί να αγωνιστεί επακριβώς σε αυτήν τη θέση, με εξαίρεση ίσως τον Γκρέκο, ωστόσο καλύτερα να είχε προτιμηθεί άλλη διάταξη, αν όχι να χρησιμοποιηθεί ο Γκρέκο. Ο τρίτος παίκτης – κλειδί αυτής της εμφάνισης ήταν ο Φέϊσα, ο οποίος κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας είχε σίγουρη τη θέση του βασικού, ωστόσο εν τέλει ούτε στο δημιουργικό τομέα βοήθησε, ούτε στον ανασταλτικό, καθώς δεν μπόρεσε να κλείσει τα κενά και από δικό του λάθος προήλθε το τρίτο τέρμα. Συνεπώς η επιλογή του Μίτσελ να βγάλει από το παιχνίδι τον Μοντέστο και να κρατήσει τον Φέϊσα μάλλον αποδείχτηκε ατυχής. Σίγουρα δεν μπορεί να καταλογιστεί αυτή η εμφάνιση στον Μίτσελ, λόγω της σύντομης παρουσίας του στον πάγκο του Ολυμπιακού και των απουσιών του Φουστέρ και του Πίνο, ο οποίος ενδεχομένως να του έλυνε τα χέρια στη δεξιά πλευρά, ωστόσο κάποιες από τις επιλογές του τον πρόδωσαν και κάποια βασικά μέλη της ομάδας δεν ανταποκρίθηκαν στις περιστάσεις.

Πλέον το ενδεχόμενο της πρόκρισης του Ολυμπιακού στην επόμενη φάση του Europa League μοιάζει απίθανο, ωστόσο οι Πειραιώτες οφείλουν να σταθούν όρθιοι και να διεκδικήσουν μέχρι τέλους τις όποιες πιθανότητες τους έχουν απομείνει ή έστω να πάρουν τη νίκη και να αποχωρήσουν με ψηλά το κεφάλι από τη διοργάνωση. Μία πιθανή ολιγωρία της Λεβάντε λόγω του προβαδίσματος θα μπορούσε να διευκολύνει την κατάσταση. Το τελευταίο που χρειάζονται πάντως οι ερυθρόλευκοι είναι οι μουρμούρες και η απόδωση αποκλειστικών ευθυνών στην διαιτησία, η οποία επαναλαμβάνω έφερε μεγάλη ευθύνη. Ας εστιάσουν και λίγο στις δικές τους αδυναμίες, ατομικές και ομαδικές. 

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

Λεβάντε (Ιγκάσιο Μαρτίνεθ): Νάβας, Πέδρο Λόπες, Ναβάρο, Ρόδας, Χουανφράν, Ιμπόρα, Ντιόπ (60' Μίτσελ), Ρίος (67' Βάλντο), Μπαρκέρο, Ρούμπεν Γκαρσία, Μάρτινς (82' Ακουαφρέσκα)

Έμειναν στον πάγκο: Μουνούα, Καράμπελας, Λελ, Γκόμεζ

Ολυμπιακός (Μίτσελ): Μέγιερι, Μανιάτης, Μανωλάς, Κοντρέρας, Χολέμπας, Μοντέστο (46' Γκρέκο), Φέϊσα, Μασάντο (75' Φετφατζίδης), Βλαχοδήμος (59' Μήτρογλου), Αμπντούν, Τζιμπούρ

Έμειναν στον πάγκο: Κάρολ, Σιόβας, Ιμπαγάσα, Λυκογιάννης

Κ.Λ.